Bukken
Doorlopend heeft hij het over bukken, telkens maar weer, dondert er iets op de grond, bukken maar weer, wil je bloempjes vers van de grond: bukken in plaats van dat je stond.
Een knip-buiging naar b.v. de Koning, weer een buk-sessie. Weer valt er iets uit m'n handen; ik ben bijna geneigd het te laten voor wat het is, plant ik mijn voet er maar op, want da's eventjes niet mis.
Krakend van de pijn buk ik alsnog, want een briefje van tien laat ik niet liggen, alleen nou nog zien hoe of ik overeind kom.
Geplaatst in de categorie: lichaam