Berichten uit een Zorgcentrum (vervolg)

De zelfgemaakte poppen met de vertederende, lieflijke uitdrukking op de gezichtjes heeft ze weggeschonken, gegeven aan kinderen die haar niet kennen, kinderen van de naburige crèche, van wie ze de overgrootmoeder zou kunnen zijn, maar ze is geen overgrootmoeder, want ze heeft nooit een kind het leven geschonken.

Ze haakt nu geen poppen meer, ze haakt of breit in het geheel niet meer, want de oude ogen hebben hun levenslange werk nagenoeg gestaakt. Van de zwarte, pluchen hond die ze eens, lang geleden won in een loterij en die ze "Moriaantje" noemde kan ze echter geen afstand doen.

Voor haar 86ste verjaardag heeft ze om gerbera's gevraagd: gele, rode of oranje gerbera's met wat groen ertussen en in de winkel laat ik op het begeleidende kaartje schrijven, in levensgrote blokletters: "Lieve mevrouw S., een cadeautje voor uw verjaardag, van uw trouwe vrijwilligster Ineke"

Op de dag van haar verjaardag ben ik haar enige bezoekster. Mevrouw draagt, wellicht als "verkapt", "onopvallend" bewijs van dankbaarheid het zwarte shirtje dat ik haar schonk met daarop een goudkleurig medaillon.

Hoewel met recht en reden haar aanklacht tegen haar lot en leven zonder einde kan zijn, spaart zij mij zonder aanleiding of noodzaak en tracht ze onze samenkomsten gezellig te maken met appelsap, thee, bonbons en koekjes...

mevrouw verjaardag c verjaardag cadeaus

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.5 met 2 stemmen 44