Hartenkreten

En de dag verstrijkt op "Sparrenheuvel".......

De dames en heren die op "Sparrenheuvel" komen, verkeren in het voorland van de geestelijke aftakeling, op het hellende vlak van het leven dat ten einde loopt....

Een zaal van het Wijkcentrum is zo goed en zo kwaad als het ging ingericht als een echte "huiskamer" die gezelligheid en sfeer moet suggereren, met een lichtbruine houten kast, schilderijen aan de wand, een zithoek en een groot aquarium met oranje, geschubde goudvissen, die door een van de gasten verzorgd worden.

Er wordt onder begeleiding een bordspel gespeeld met uitnodigende opdrachten, waarop de gasten vertellen vertellen over die goede oude tijd, zo vlak na de Oorlog, over de armoede, over het eerste zoentje, over "verliefd, verloofd en getrouwd" zijn, over het flaneren door de Heuvelstraat (van "De Gruyter" tot "De Gruyter"), over een ijsje eten bij de Hema met de vriend of vriendin....

Vervolgens worden er voorwerpen op tafel uitgestald die eveneens vele herinneringen oproepen zoals een religieus schilderijtje, een glimmende zwarte kolenkit (nu een museumstuk), een stoof, een ouderwets strijkijzer, een rozenkrans etc.

Ook dit gebeuren maakt heel veel los bij de gasten. Zij lachen uitbundig, alsof het maar een sprookje is dat zij in de houdgreep, dan wel het voorstadium verkeren van een ontluisterende ziekte.

Na de lunch gaat de heer uit het gezelschap een potje biljarten en gaan de dames babbelen en uitrusten in de zithoek.

De dames en de heer lijken met een enkele reis terug te keren naar het land van hun jeugd, alvorens zij voorgoed het rijk achter de horizon zullen betreden, dat voor ons allen gereserveerd schijnt te zijn....