Komt goed !

Een Nederlands gezegde luidt: ‘een oude boom moet je niet verplaatsen’ en ik kan u vertellen dat deze tekst in mij opkwam tijdens onze vrij plotselinge en nog niet verwachte verhuizing van een tot Rotterdam behorende gemeente naar een lieflijk plaatsje op Goeree-Overflakkee.

Goed, we stonden er al een tijdje ingeschreven, op loopafstand van onze kleindochter en onze achterkleinkinderen, maar de verwachting op een woonvergunning was niet erg hoog en we hadden een wachttijd van zeker nog een half jaar in gedachten. Onze kleindochter had ondertussen, met toestemming van een familielid van de overleden bewoonster, een huis mogen bezichtigen. Een app, bestaande uit slechts het woordje ‘Whouw’, en kort daarop gevolgd door een filmpje van huis én woning. “Kunnen jullie morgen hier naar toe komen en besluiten, of jullie de woning willen huren? Zo ja, dan kan enkele dagen later het huurcontract worden getekend. Het is een kans, die zich niet zo snel meer zal voordoen. Ik weet, dat het veel eerder is dan jullie hadden gepland, maar dat “komt goed!”

Hans Uil schreef in zijn column van 23-08-2016 al over het irritante stopwoord “gewoon”. Haar tegenwoordig eveneens veel in onze spreektaal voorkomende ‘komt wel goed’ bracht ons deze keer van ons stuk. We dachten dat ze een legertje hulp-engelen achter de hand had.
Aan de ene kant waren de woning, de ligging en de faciliteiten eromheen vele malen beter dan we tot dan waren gewend. Beroving, dealen en schietpartijen in ons meer dan dertig jaar oude wooncomplex met 140 woningen waren de laatste tijd meer regel dan uitzondering en we voelden ons dan ook verre van op ons gemak.
Aan de andere kant leek ons die nieuwe woning op die locatie een waar paradijs in een vrij jonge wijk, ware het niet, dat we ons tegelijkertijd ervan bewust waren, dat ons financiële plaatje nog niet helemaal rond was. Na koortsachtig overleg, een noodplan en uiteindelijk de bezichtiging besloten we het avontuur aan te gaan. We waren ons bewust van onze beperkingen die op onze leeftijd ‘gewoon’ zijn. Bovendien hadden we slechts twaalf dagen de tijd. “Komt wel goed” werd ons nadrukkelijk gezegd.

Binnen twaalf dagen was alles ingepakt, meubels gedemonteerd, vervoerd en op de nieuwe locatie weer uitgepakt en gemonteerd. Regelmatig klonken besliste commando’s zoals: “oma zit, opa ga zitten. We kunnen het aan en redden ons wel. ‘Komt goed’!”
Op de dag van de verhuizing zelf werden moeder de vrouw en ik naar het huis van een van onze kleinkinderen verbannen. Het moet gezegd, alle kinderen en kleinkinderen hebben gewerkt als paarden en werkelijk in onze ogen wonderen verricht. We konden de andere dag een ingeruimd en reeds écht bewoonbaar en opgeruimd huis betrekken. Natuurlijk, er moesten toen nog 22 dozen worden uitgepakt en ook dat was zo gepiept. Onze oudste kleindochter en haar echtgenoot werken in het onderwijs en hadden een deel van hun grote vakantie aan onze verhuizing geofferd, waarvoor respect en hulde. We zitten nu tevreden op ons stekkie en van mijn part zegt een ieder naar believen ‘komt goed’, want ze flikken het toch maar mooi om het ook waar te maken.

Hier willen we samen stokoud oud worden. Of we van deze wens ook kunnen zeggen ‘het komt goed?”

Schrijver: Günter Schulz, 24 augustus 2016

agschulzziggo.nl

Meer vertrouwen in j in jouw naasten is geen luxe

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.3 met 7 stemmen 214