Hartenkreten

Boos, machteloos boos

Een zonnige zondag en met een van de kleinkinderen loop ik even een klein stukje met de hond, wanneer drie kinderen met een tintje op de fiets ons tegemoet komen. Ineens roept een van die knapen naar de ander dat ie moet opkankeren. Jawel je leest het goed.

Met aan mijn hand een kleinkind van zeven jaar, schiet ik zo vreselijk in brand dat ik zeg: zal ik jullie eventjes laten zien wat je voor littekens krijgt wanneer je over kanker roept? Bruine gezichtjes worden een tintje lichter....maar mevrouw: we bedoelen het helemaal zo niet.

Waarop ik nog steeds boos zeg: als je het zo niet bedoelt, dan zég je het ook niet, want kanker is geen scheldwoord maar een vreselijke ziekte.

Nog briesend van woede, machteloze woede keer ik huiswaarts....

Schrijver: An Terlouw, 11 september 2016