Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Het nieuwe "appartementje"

Het is een kale, klinische bedoening in het nieuwe "appartementje" van mijn zwakzinnige broer, maar de verplegers, die hem dag en nacht begeleiden en die om hem heen staan als plaatsvervangende ouders en zussen, bij ontstentenis van zijn familie, die er niet altijd kan zijn, prijzen het aan en zelf is hij er trots op.
Het ligt aan het eind van een lange gang en in een hoek van een van zijn kamers staat een tafel met stoelen, met skai-leer bekleed, waaraan hij kan knutselen en lezen.
In een muurkast zijn armzalige, aandoenlijke bezittingen; de tijdschriften die wij, de zussen, steevast voor hem meebrengen en nog enkele prullaria waaraan hij zeer gehecht is; het laatste bezit van een verloren man, die dag en nacht moet uitkijken op de spoorlijn in de verte waar tot in der eeuwigheid de treinen passeren; zij zijn op weg naar Tilburg en Den Bosch (de namen van de steden kent mijn broer, maar meer ook niet), naar een wereld waaraan hij nooit meer zal kunnen deelnemen, een wereld van onder meer gezelligheid, vertier en consumptie, voorgoed voor hem afgesloten en ontoegankelijk.
Een klein tweezitsbankje completeert de inventaris van zijn "woning", van zijn koude, kille "thuis" in de wereld. Nooit zal hij daarop zitten naast een vriend of vriendin.
(Herinnert hij zich nog de kamers van zijn ouderlijk huis, herinnert hij zich nog het zonlicht uit dat vroege jaar in de groene tuin waarin hij eens speelde?
Herinnert hij zich de stem van zijn moeder die kinderliedjes met hem zong, van de moeder, wiens zilverwitte as sinds lang rust in de rulle aarde, van de moeder die hem als een lieflijke madonna in de armen hield en teder op hem neerkeek?)
Dit is er geworden van het jongetje, van de zoon, van de stamhouder, van het eens zo verwelkomde kind, dat nog gekomen was na de meisjes in het lang-vergeten jaar 1956, van de jongen die de mateloze en glorieuze verwachtingen van zijn ouders niet in het minst waar heeft kunnen maken. Hij werd hen tot levenslang verdriet en ongelukkig stemmende zorg en obsessie; hij is mijn arme, verloren, verdoemde, verdwaasde broer, die nooit sterk, mannelijk en beschermend naast ons, zijn zussen heeft kunnen staan....

Schrijver: I.Broeckx, 20 september 2016


Geplaatst in de categorie: individu

4.0 met 1 stemmen 37



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)