Radeloosheid, vertwijfeling, wanhoop (een soort prozagedicht)
Hoe herinner ik me die avond, die nacht toen je me buitengezet had en ik in radeloze vertwijfeling mijn weg zocht langs het donkere, troebele water van de Piushaven, langs de gevels en hoe ik tenslotte mijn heil moest zoeken bij die hulpdienst die echter geen hulp bood voor wat betreft de verre, verloren vriend, schijnbaar voor altijd verkerend in transatlantische contreien en sferen, naar wie mijn hulpeloze, intens machteloze armen en handen zich, figuurlijk gesproken in zinloos, zinloos verlangen en machteloze, wanhopige vertwijfeing bleven uitstrekken....
Thuisgekomen vormde "Onegin, Eunegin", die fantastische muziek, die voor mij zijn wervelende, dansende, charismatische droomgestalte voor altijd symboliseerde, mijn enige en onvervangbare troost....
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid