Dramatiek omtrent thuiszorg
Al jaren zijn we aangewezen op thuiszorg, niet omdat we niet willen, maar domweg omdat we ons huis niet meer zelf kunnen bijhouden. Niks mis mee natuurlijk maar de laatste jaren zijn er nogal wat regels gekomen die het er voor een cliënt (want zo worden we genoemd natuurlijk) niet echt makkelijker en duidelijker maken.
De grote diversiteit van het ontstaan van thuiszorginstanties speelt in deze eveneens een belangrijke rol. Tevens het feit, dat door veel gemeenten de zorg in handen is genomen, bracht best verwarring. Zo hebben we de afgelopen jaren nogal wat bedrijven versleten, zeg maar. Niet alleen omdat een instantie bijvoorbeeld niet kon voldoen aan onze verwachtingen, maar zeker omdat er ook bedrijven zijn die het met de leeftijd van hun personeel niet al te nauw nemen.
Niet alleen krijg je mensen over de vloer die nog nooit iets in de huishouding hebben gedaan, ook worden er vaak vakantiehulpjes ingezet die thuis nooit iets hoeven te doen, tja daar schieten we dan natuurlijk weinig mee op.
Ook zijn er mensen bij, die het met de spullen van een ander niet zo nauw nemen en zo is het een paar maal voorgekomen dat er spullen sneuvelden en denk dan niet dat ik het over een kopje of een beker heb, nee hoor er was zelfs iemand bij die het complete druksysteem naar de knoppen duwde van een inbouwtoilet.
Resultaat: de hele boel moest worden afgebroken en een loodgieter moest worden ingeschakeld om een nieuw systeem te installeren, waarbij ik toch ook nog even vermeld dat de betreffende instantie me eerst vroeg of ik de offerte hoger kon laten maken, zodat hun eigen risico niet werd aangesproken. Ik geloof dat ze dit valsheid in geschrifte noemen, deed er niet aan mee. Toen het op uitbetalen kwam, maakte men de helft van het bedrag over en moest ik opnieuw harde maatregelen nemen om de rest ad driehonderd euro alsnog binnen te halen.
Dan de mensen die worden ingezet middels integratie, een regelrecht drama, onverstaanbare mensen aan de deur, met alleen een briefje met mijn naam erop. Geen letter nederlands, die heb ik niet eens binnen gelaten, geen ID, niets om te laten weten dat die persoon moest komen werken bij me, als ik haar wegstuur komt er ineens Nederlands uit haar mond: iek ga kantoo bel. Jawel, maar ik was iets sneller…
Toch gaan er ook dingen goed, echt waar, want jaren geleden had ik al thuiszorg en werkelijk ik heb een vrouw 12 jaar gehad, echt waar, elke woensdag was ze er. Met vakantie ging ze ook en ook die periode werd redelijk ingevuld, dus ik kan echt al van een hele poos genieten door met diverse bedrijven te maken te hebben gehad. Echter het laatste bedrijf spande de kroon.
1.5 jaar geleden had ik gewoon nog de oude vertrouwde leverancier, maar omdat de gemeente die taak naar zich toe kreeg werd er gesneden in de uren. Zo erg dat ik op een goed moment nog maar 2,5 uur kreeg. Maar intussen kan ik nog minder betekenen in het huishouden en zo kwam er een redding in de vorm van de firma P. Maar bij dat bedrijf kwam je alleen binnen als je PGB aanvroeg, want dan kon men de 5 uur leveren, anders niet.
Nou is voor veel mensen PGB een uitkomst, vast wel, ik vond het niet geweldig ook al omdat je, hoe aardig mensen ook zijn, je toch alert moet blijven. Maar ik stap over als men mij PGB toekent. Je zou zeggen: einde verhaal, maar dat is het dus even helemaal niet. Men kreeg het ook bij de firma P niet voor elkaar (wilde niet) om me VIJF uur hulp te leveren. En daar zit ‘m nou net de kneep want:
Ik krijg elke dag PV van een voor mij bekende organisatie, en ik voel me daar prima bij, maar de firma P wilde dus dat ik met mijn PV over zou stappen want: dat leverde meer op. Toen me dat gevraagd werd zei ik: ik vind dat ik een reden moet hebben om over te stappen en die heb ik niet en dus, blijft het huishouden bij jullie (P dus) en de PV bij (V dus).
Dat me dat niet in dank afgenomen is, moge duidelijk zijn, want de dames die hier mijn/ ons huishouden kwamen doen, moesten proberen een vriendschappelijke band met me op te bouwen zodat de kans van overstappen voor P groter zou zijn.
Op mijn koppigheid werd niet gereageerd want ik bleef erbij dat mijn huishouden heel iets anders is dan mijn inmiddels gehavende lijf door diverse operaties. En dan: heeft men ineens een probleem met de te leveren uren, dan ineens is er niemand die me hier kan komen helpen en wordt er af en toe iemand ingezet om de boel ‘glad te trekken’ zoals dat heet.
Als ik boos genoeg ben, neem ik contact op met het WMO loket en vraag advies, want ik hik langzaamaan tegen een depressie aan, besluit over te stappen naar de vorige leverancier want met een indicatie van vijf uur moet dat in natura toch ook kunnen?
Jawel, dat kan inderdaad en zo neem ik contact op met de SVB vanwege de PGB, die ik het liefste gewoon opzeg want tenslotte zijn er meer dan duizend euro over gebleven van ongebruikte uren door P. Dan komt er ineens telefoon, ze kunnen van P voor 2 uur iemand inzetten, maar de overstap heb ik al gemaakt en dat ook netjes laten weten…immers ze lieten me een week als het ware barsten? Geen hulp gezien.
Wel liet ik de gemeente weten te begrijpen waarom P hier geen voet tussen de deur kreeg, mijn antwoord was kort en helder, niet doen ook want ze maken niks waar. Dan komt er een brief van P dat ONS contract loopt tot 14 jan. 2017 en dat er hulp geleverd wordt tot 13 jan. Dat is geweldig, want er was toch niemand?
Ik reageerde per mail op een minder leuke manier, immers hoe durf je over een contract te spreken als je zelf contractbreuk pleegt? Vijf uur per week middels een indicatie van de gemeente en ik kan op twee handen tellen hoe vaak daar aan voldaan is. Aanstaande dinsdag komt er iemand om hun map op te halen en de boel af te ronden.
Dat mag, maar ik vertel ze kort en bondig dat ik op alle manieren ervoor zal zorgen dat mensen, die bijvoorbeeld ouder zijn en niet alert per se níet in zee moeten gaan met P, want dat is net als het tekenen van je eigen doodvonnis.
casema.nlGeplaatst in de categorie: maatschappij
thuiszorg
68
Geef je reactie op deze inzending: