Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Een mislukte sollicitatie (vervolg)

Op een dag struinde ik rond in een buurt die nog onvermoede geheimzinnigheden voor mij verborg en belde ik aan op nummer eenenzeventig.

Mevrouw zit aan haar keukentafel in een grauwe, ongezellige flat en begint, zodra ze een menselijk wezen ontwaart in de vorm van mijn persoon met het uitstorten van jammerklachten.

De portretten in fotolijstjes op het salontafeltje tonen de gezichten van de diep betreurde geliefden en vrienden en een van hen, wiens beeltenis gemarkeerd wordt door een zilveren kruisje, was de laatste kameraad die afscheid moest nemen, de trouwe vrijwilliger, die eveneens niet meer te midden van de levenden is.

De tranen van mevrouw zijn gestold tot ijspegels die in de spelonken van haar hart hangen.

Het verdriet wast alsmaar aan; de rivier van het verdriet zwelt maar aan en is door geen enkele kunstmatige dam meer te stoppen. (We hadden nog naar het paviljoen van Peerke Donders kunnen rijden met de rolstoel of naar het graf van de zoon in Baarn kunnen gaan, maar mijn diensten zijn voor mevrouw nietsbetekenend, als een zandkorrel in de Sahara en dus tot mislukken gedoemd).

Ik moet haar achterlaten in een oceaan van ellende.....

Schrijver: I.Broeckx, 25 februari 2017


Geplaatst in de categorie: verdriet

3.0 met 1 stemmen 83



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Karel Jong
Datum:
1 maart 2017
Jouw inzendingen komen op mij gedreven en met gevoel geschreven over. Het zijn soms korte impressies, dan weer meer uitgewerkte observaties. Niks mis mee. Maar de site zelf is, hoe mooi ook, natuurlijk een tikje stilstaand platform geworden. Met enkele liefhebbers en
gemotiveerde inzenders.

Gevolg is wel dat een zekere eenzijdigheid op de loer ligt. In de columnsfeer heerst- naar mijn idee- een soort misverstand dat deze vooral literair moeten zijn. Wat dat dan ook moge zijn. Aan de andere kant ligt daar het risico van de inzet van enigszins melige humor. Sowieso een listig pad, dat van de humor. Zeker indien schrijvers het niveau van de schoolkrant willen ontstijgen.

Een laatste punt is het commentaar. Dat blijft voor ons allen een zwak punt. Ook voor mij is het bij pittige aanvallen eerst tot tien tellen, dan eventueel reageren. Of juist niet. Op deze site tref je nogal eens dezelfde type verongelijkte reacties. Zo lezen wij vaak: zuurpruim, sla mijn stuk dan over, wat presteer je zelf eigenlijk, ik kan niks vinden op de site, waarom dan wel dat azijn pissen, ben je zelf dan zo leuk, laat mij in mijn waarde.

Maar ja, wie inzendt wil toch gelezen worden? Afijn, moedig voorwaarts. Ook bij weinig commentaar dan maar.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)