Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

"Tempus fugit"

Ik liep; nee, ik strompelde die avond aan de arm van een nicht naar het restaurant, alsof ik in een diepe krocht zou belanden, alsof mij de ultieme verdoemenis reeds was aangezegd...

Die avond had ik afscheid genomen van mijn moedertje in mijn "laatste ouderlijk huis", van mijn oude moedertje dat daar nog altijd op me gewacht had, van mijn allerliefste schat, alsof ik voorgoed afscheid genomen had, al had het doodsuur nog niet geslagen.

De familie, de overgebleven familie, ook van overzee, zou bijeenkomen en een van hen zou mij troosten, zou me aanhoren, zou mijn tranen drogen...

Mijn verdriet verwaaide en vervluchtigde ongemerkt in de lange jaren na moeders dood als de geur van een ijl, ongrijpbaar parfum en ik zag het restaurant weer, nu in andere, gelukkige omstandigheden en het geluk keerde weer, onherroepelijk, onstuitbaar, onvoorstelbaar, terwijl ik het niet meer verwachtte......

Schrijver: I.Broeckx, 9 mei 2017


Geplaatst in de categorie: verdriet

4.0 met 1 stemmen 80



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)