"Ineke komt altijd terug"
In deze zomer; de vroege, uitbundige zomer van mijn vierenzestigste levensjaar en een zomer waarin ik nog moeilijk kan geloven, bracht ik opnieuw een bezoek aan de kale cel waarin de ongelukkige, mijn betreurenswaardige, arme broer, noodzakelijkerwijs aan de polsen vastgebonden, ligt opgesloten met sinds kort een flagrante, schrijnende wond; een donkerrood plakkaat op het voorhoofd, veroorzaakt door de onstuitbare, onvermijdelijke zelfbeschadiging waaraan hij ten prooi is gevallen.
Ik breng hem de onnozele, kinderlijke boekjes met de bonte kaften en getiteld: "Sprookjes van De Efteling", "Ienie Minie en haar kameraden" en "Alleen op de wereld" en een groot tablet chocolade, altijd een succesnummer.
Omtrent de ondoorgrondelijke motieven, sentimenten en beelden die dwarrelen in zijn verwarde brein tasten al zijn verplegers en psychiaters volkomen in het duister en de enige toezegging waarmee ik mijn broer verlaat, luidt: "Ineke komt altijd terug".
Geplaatst in de categorie: familie
Maar die paar woorden "Ineke komt altijd terug" zullen hem vast meer opbeuren dan alle hulp, die hij krijgt.
Als je mij bemoeizuchtig wint, mag je het gerust zeggen.
Maar moge jouw geloof in Opperwezen, Voorzienigheid of menselijke hulp, zowel jou als jouw broer hoop geven op herstel.