Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Poëzie van de vuilnisbak

Het is een warme voorjaarsdag, ik loop door het park, ga glimlachend op een bankje zitten. Naast me zit een oude man, hij heeft een baard, oude kleren draagt hij, en hij heeft een fles whisky in zijn hand, van een goedkoop merk dat ik herken uit eerdere tijden. Hij vraagt of ik een slokje wil. Ik zeg geen nee, want ik durf oudere mensen niet tegen te spreken. Hij kijkt even naar de zingende vogels in het park, ik veeg vlug het mondstuk van de fles af en neem een teug, een slok en nog een slok.

De zon schijnt vuriger, met veel meer hartstocht dan in vroegere tijden, de oude man is vrolijk omdat de vogels zingen en de zon schijnt. Hij kijkt beteuterd naar zijn fles, dat waren geen slokjes dat waren flinke teugen.
Het lijkt even of hij boos wil worden, maar dan bedenkt hij zich en vertelt mij dat hij dichter is.

“Waar schrijft u dan over?” vraag ik vriendelijk omdat ik dankbaar ben voor het Goddelijke vocht dat de zonneschijn zo vurig heeft gemaakt.

“Poëzie van de vuilnisbak”, antwoordt de man weemoedig. En hij kijkt me scheef aan met glimlachende oude ogen.

“Ik kijk naar wat de mensen doen, wanneer ze spullen naar de vuilnisbak brengen. Iemand die een vissenkom met water en levende vissen in de vuilniscontainer stort, een zwerver die een oude paraplu meeneemt, een toerist die lege statiegeld flessen uit de plastic container vist met een grijparm, het kan me allemaal ontroeren. Het zijn maar korte gedichten, maar ik weet precies waar ze over gaan. Mensen nemen maar moeilijk afscheid van hun spullen en andere mensen zijn er juist heel blij mee.“

De oude dronken zwerver blijkt plots heel wijs, en dat bevalt me niet, ik ben hier gekomen om van de zon te genieten.

“U schrijft vast mooie gedichten”, antwoord ik vriendelijk terwijl ik merk dat de drank naar mijn hoofd stijgt.

Ik heb nog tijd om te ontsnappen, maar het lukt me niet, hij legt zijn hand op mijn schouder en hij brengt de whiskyfles naar mijn mond.

Het is een warme pinksterdag, en ik voel me klein en nietig onder de zon.

Schrijver: Jeroen Splinterman, 4 juni 2017


Geplaatst in de categorie: maatschappij

4.7 met 3 stemmen 197



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
9 juni 2017
Het is lang geleden dat ik whisky dronk, met name van het merk 'Mansion House'. Ik herinner me ook 'Black & White', met twee hondjes in die kleuren erop. En 'Teachers', wat ik nogal scherp vond. Of het mijn poëzieproductie heeft geholpen, weet ik niet. Dat ik er flink van onder zeil ging is een feit. Heb je die oude zwerver inmiddels al een fles whisky cadeau gedaan?...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)