Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Lege whiskyfles met een briefje

Toen ik daags na Pinksteren in het wandelpark liep, om mijn nieuwe wandelschoenen te testen voor mijn wandel maatje met wie ik door de dierentuin zou gaan lopen in de toekomst, zag ik bij een boom een lege whiskyfles liggen die verdacht veel leek op de fles die ik tijdens mijn ontmoeting met een oude zwerver aan mijn lippen had gehad. Ik liep naar de boom en raapte de fles op, tot mijn verbazing zat er een opgerold briefje in de fles. Met wat gedoe kreeg ik het briefje uit de fles en het leek alsof daarmee ook de geest uit de fles was, want ik begon gretig te lezen:

“Beste Jeroen, ik heb niet lang meer te leven. Je vertelde me dat je vader is dood gegaan aan kanker. Ik heb dezelfde ziekte door het drinken aan mijn lever, vadertje dood ligt op de loer en er zijn geen dierbaren aan wie ik mijn zeiljacht kan nalaten. Hij ligt in jachthaven Het Levertje, ik heb daar in de kantine veel gezworven, want varen kon ik niet. Er zit een groot gat in het grootste zeil en ik kon niet genoeg sparen om het te laten maken, het havengeld betaalde ik wel. Ik had er wat vrienden met een motorjacht en daarmee was het voor mij klaar. Ik probeerde de boot te verkopen, maar niemand wilde hem hebben. Nu ligt hij daar maar, voor tien jaar nog, want ik heb vooruit betaald, misschien kan jij iemand vinden om het gat in het zeil te maken?

Ik heb alles verteld aan de eigenaar van de jachthaven, de directeur van Het Levertje, over dat ik je met Pinksteren in het park heb ontmoet en dat ik whisky met je heb gedronken omdat je verdrietig was over de dood van je vader en je hilarische bezoek aan een hoertje in de binnenstad, dat ik je een kus op je voorhoofd heb gegeven omdat je zo eenzaam naar me luisterde wanneer ik vertelde over binnen rijm en de vervreemding in gedichten die over het eenvoudige leven gingen.

De directeur van Het Levertje heeft alles begrepen, en hij wil je wel helpen met het zoeken naar een vervangend zeil voor de zeilboot, dan kan je met je wandel maatje een keer gaan zeilen in die opgeknapte boot.

Ik zal zelf niet meer opknappen jongeman, mijn dagen zijn geteld. Ik heb mijn missie als oude ziel in een verhalend lichaam voltooid, de momenten dat je naast me zat in het park terwijl de vogels over vrede floten zal ik nooit vergeten. Het voelde even of ik weer naast mijn jonge vrouw zat, toen we pas waren getrouwd en we nog niet wisten dat ze ongeneeslijk ziek was.

Bedankt voor de voortreffelijke middag die we samen hebben mogen beleven.

Op de achterkant van dit briefje staat het telefoonnummer van de directeur van het Levertje.

Je oude vriend, Abraham de zwerver.”

Ik keek op de achterkant van het briefje en zag daar inderdaad een telefoonnummer staan.

Schrijver: Jeroen Splinterman, 11 juni 2017


Geplaatst in de categorie: bedankt

4.5 met 2 stemmen 107



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)