Vijf jaar zwijgzaamheid

De gestikte naden van mijn zwarte, stevige schoenen zijn opengereten. De schoenen hebben heel Midden-Brabant "gezien" en betreden.

We stapten voort over steenachtige en modderige paden, zagen naald- en loofbomen, heidevelden, runderen, vogels van allerlei pluimage, meren, plassen, rivieren en wat al niet meer.

Maar de kaken van mijn wandelgenoten bleven opeengesmeed als vastgeklonken, als met loden draden aaneengebonden gedurende iedere seconde, iedere minuut, ieder uur van onze gezamenlijke tochten.

Wat had zij te verzwijgen, welk wantrouwen bezielde haar. Ongewild omgaf zij met haar zwijgzaamheid haar persoonlijkheid met een mystificatie die speculaties bij mij opriep omtrent haar eventueel exotische of geheel uitzonderlijke verleden en persoon. Zij legde de Zwarte Piet bij mij toen ik verklaarde haar niet meer te willen zien: "Jij kunt niet met mensen omgaan".

Deze ongefundeerde stellingname werd allerminst bevestigd door kennissen, vrienden en werkgever.

Voor de persoon van mijn wandelgenote gold kennelijk een uitgebreide of esoterische gebruiksaanwijzing, die ik maar niet op kon sporen en waaraan ik in geen geval kon beantwoorden.

De schoonheid van de Midden-Brabantse natuur, die mij ook in de toekomst gegund zou zijn geweest zou zijn, woog niet op tegen de steeds ondraaglijker wordende stilte van mijn totaal onbekend gebleven metgezellin, die ik haar congé heb gegeven nadat eindeloze pogingen een woord van haar lippen te krijgen niet hadden mogen baten......

wandelgenote natuur natuur zwijgzaamheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 63