Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Augustus aan het Wilhelminakanaal/Zestig jaar later

De zomer veranderde al bijna in een nazomer, maar wilde nog geen afscheid nemen. Het was nog augustus.

Met een honderdjarige boot hebben we het kabbelende, zwarte water van het Wilhelminakanaal bevaren, bijna tot aan de "Beekse Bergen", begeleid door een jonge, charismatische vrouw die in een elegante pose op de voorsteven handig en kunstig het vaartuig manoeuvreerde en die niet schroomde tekst en uitleg te geven over het eveneens honderdjarige kanaal en haar bewoners, zoals de lieflijke, vrolijke futen die hun kleintjes zorgzaam op hun rug dragen en over de langgerekte Rijnaken, aangemeerd aan de kade.

En daar, welhaast aan de oevers van dat kanaal, dat overspannen wordt door de oude, degelijke bruggen, daar groeide ik op, daar sloeg ik als kind de ranke, witte, wendbare zeilboten gade in de jachthaven, daar was ik kind en jonge vrouw, in die contreien ging ik naar school.

Nu valt de avond over een augustusdag en zij valt over mijn leven.

De genadeloze maar ook milde tijd zal het Wilhelminakanaal haar loop en stroom blijven gunnen tot lang na mijn armzalige, nietige en onbetekenende leven.......

Schrijver: I.Broeckx, 26 augustus 2017


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 1 stemmen 47



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)