Voorgoed verloren in verre verten......

Niemand zou nog kunnen ontkennen dat in jouw huis, mijn voormalige thuis, mijn twaalfjarige vriendenhuis, nu de leegte regeert, dat het mij voorgoed ontstolen is, dat de ramen nu blikkerend het daglicht weerkaatsen, dat jouw vensterbanken geen orchideeën meer herbergen.

En ik ben nog een keer de gang gegaan, de gang die ik talloze malen ging destijds zo vol van vertrouwen, zozeer hopend op de bestendigheid, op de toekomst, die nu plotseling geen bestaansrecht meer heeft.

Je bent gegaan, naar verre, onbestemde continenten en horizonten, voorgoed, voorgoed. Septemberregen tikt tegen mijn ramen. De straten liggen blinkend voor me.

woning vriendschao v vriendschao vertrek

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.7 met 3 stemmen 94