Herfst.
Ik zit in m'n luie stoel een blik werpend naar buiten alwaar het mistig is, de wereld dus erg klein; er vallen gestaag blaadjes naar de grond.
Ik ben niet lui, de stoel is dat wel, het is somber buiten, de mistige deken, die over het land hangt, zorgt voor een wat kille omgeving.
Een herfst-omgeving, die gezien de blaadjes die neerdwarrelen langzaam maar zeker steeds meer van de takken laat zien. De bruine majestueuze takken die bijkans de hemel in steken.
Het grasveld is amper te herkennen door de dorre blaadjes, af en toe een tak, compleet met dorre, bijna-dode blaadjes. Telkens weer een wonder: te weten dat er straks kale takken zijn en we over een paar maanden weer nieuwe tevoorschijn zien komen.
Het grote wonder van de natuur, die zich niet laat manipuleren, waar wij mensen nog heel veel van kunnen leren.
Zittend in mijn luie stoel aanschouw ik de wonderen van de natuur....hopend dat de mist snel optrekt!
Geplaatst in de categorie: jaargetijden