Ontmoetingen in de stad (vervolg)/Troost bij overstelpend leed?
Vaak kwam ik haar tegen tijdens mijn eveneens doelloze, zinloze escapades; ze verwende zich zichzelf vaak met steeds nieuwe cadeautjes, al dan niet aangeschaft in Kringloopwinkels om het overweldigende psychische leed te stelpen.....
Zo liet ze me bij onze laatste ontmoeting een glazen brander zien met twee "compartimenten" waarin waxinelichtjes geplaatst zouden kunnen worden. Haar grote zorg betrof de vraag of ze de kaarsjes er zonder houdertje in zou kunnen zetten. Geruststellend beweerde ik dat dat best mogelijk zou zijn.
Haar tranen vloeiden alsmaar tijdens de psychotherapeutische sessies; steeds meer tranen.
Moesten de armzalige cadeautjes de diepe, diepe put van het leed dempen?
Geplaatst in de categorie: verdriet