Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Herfst

De rust van dit bos geeft mij altijd zo'n rijk gevoel. In het bijzonder in de herfst. Het dan dagelijkse veranderende kleurenpalet, het tempo der dingen, dat tussen die weelderige herfststormen en mystiek rustige ochtenden van nevels lijkt te pendelen. Zie dan toch die in de verte stil grazende reeën die plots opdoemen onder de, in die nacht neergestreken nog slapende wolkenbedden, dat weer oplost in eindeloze polderlandschappen onder toeziend oog van zon en maan, die elkaar dan zo kleurrijk afwisselen.

Telkens weer zijn die momenten betoverend en kom je woorden te kort om dit goed te beschrijven. Hoe vroeger in de ochtend, al ben ik daar niet echt goed in, hoe mooier. De verwondering die dit in mij oproept heeft een magische invloed op mij. Het brengt de natuurlijke balans. Het geeft een gelukzalig gevoel, ondanks dat het soms al koud is. We zijn gezegend dat we zo dicht bij het bos wonen. 

Vandaag geen sprookjesachtige foto's van mystieke ochtendnevel op deze pagina, vandaag viel mijn oog zo maar op dit paaltje. Ik wandel er al jaren langs, zonder dat het me eigenlijk ooit echt was opgevallen. Nu zag ik het wel. Daarom heb ik er een foto van gemaakt. Het vind het een karaktervol paaltje. De knoesten, het reliëf, de roestige bouten, de nerven, het losjes vastgenagelde provisorisch gemonteerde rood-blauwe wandelplaatje. Het houdt al jaren stand stand op het allermooiste wandelpaaltje van Nederland.

Ik ben hier vandaag niet linksaf, maar een keer naar rechts afgeslagen richting het kerkhofje van de missionarissen in het beukenbos. Daar ben ik op het bankje in de zon gaan zitten. Ik was  helemaal alleen en had lekker alle tijd. Onvoorstelbaar dat je op het mooiste plekje van Vught zo lekker alleen kan zijn. Mijn hond snuffelt  wat rond, rolt lekker over zijn rug over de met beukennootjes bezaaide grond, goed tegen de jeuk, denk ik.  Ik geniet ondertussen van de stilte en laat mijn gedachten laat gan. Werk, thuis, de paddestoelen die ik zojuist ook zag, dit bos, de missionarissen, mijn kinderen, mijn gezin, ik, de yoga, het etentje van vanmiddag met onze vrienden, de herfst. Eigenlijk passeert alles wat in mij leeft zo'n beetje wel  mijn gedachten, in de ruimte van mijn gedachten moet ik zeggen en geef het onbewust denk een plaatsje. De boom midden op het kerkhofje is al verlost van de bladeren. De eerste boom in dit bos die al weer kaal is maar wel al helemaal  klaar voor de winter. Dit kerkhofje wordt netjes onderhouden, Dat zullen deze missionarissen vast verdiend hebben. Ooit lag hier een boek over het leven van een van deze dienaren, het was geen gemakkelijk leven daar in donker Afrika. Dan is het tijd. Geen idee hoe lang ik hier heb gezeten.

Wanneer ik  weer opsta komt mijn hond dan altijd in een opgewonden sprint naar me toe, blij, denk ik omdat we weer verder kunnen, of ziet ze dat er hier altijd een en ander van me af valt? Ach, whatever. Ze springt dan vrolijk tegen mijn benen omhoog.  Zo leuk. Zo blij, met als gevolg dat nog meer van mij afvalt. Ook mijn hond is dus mijn beste vriend. Echt wel! Dan wandel ik weer lekker naar huis, opgeladen; Ready to go! Heerlijk! 

Vanmiddag met enkele van mijn aller-dierbaarste vrienden naar het La trappe klooster in Tilburg / Berkel Enschot geweest, voor een rondleiding en een paar overheerlijk traktaties met alle zorg bereid. Dit had ik nog te goed van ze voor mijn vijftigste verjaardag. Vandaag was het dan eindelijk zo ver. Wat een genot bij dit weer van vandaag. Wat fijn om zulke vrienden te hebben. Onze vriendschappen gaan lang terug. augustus 1982 was het dat ik op mijn eerste atletiektraining Cees voor het eerst ontmoette. Jee, dat is al zo'n vijfendertig jaar geleden. Time flies...

Dat Benedictijnse van die monniken van dit klooster spreekt mij al jaren lang erg aan. Goed om weer eens van stal te halen komende week op het werk. Het geeft sterke handvatten om de veranderingen die in het managementproces nodig zijn door te voeren! Me daarin te handhaven. Voet bij stuk te houden als dat nodig is en op tijd de juiste dingen de juiste de aandacht te geven! Uh, waar had ik dat boekje van Wil Derkse ook al weer liggen? De levensregel voor beginners; ik moet het gauw weer eens opzoeken. Handig.

Dankbaar. Today.

Schrijver: De hertog, 26 oktober 2017


Geplaatst in de categorie: jaargetijden

3.0 met 1 stemmen 114



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)