Allergisch voor rommel
Het zal de zogenaamde verzamelaars vreemd in de oren klinken, of in dit geval, vreemd om te lezen, maar ik kan niet tegen rommel. Wanneer je me vraagt: wat versta je onder rommel?, dan moet ik bekennen dat er bij mij al snel sprake is van rommel. Of dit komt omdat ik in een grijs verleden in de thuiszorg werkte alsmede voor een schoonmaakbedrijf, geen idee.
Maar terwijl ik zit te tikken, bedenk ik opeens, dat de kinderen vroeger ook altijd hun rommel op moesten ruimen, dus moet het welhaast van langer geleden dateren! Nou zit ik zelf niet echt met dit allegische gebeuren, tenminste waar het ons huis betreft. Het aanrecht is altijd leeg, op de gewone spullen na, die te vaak worden gebruikt om ze telkens op te ruimen! Het koffiezetapparaat staat altijd klaar om aangezet te worden, dit omdat het handig is!
De spullen die je daar dan weer voor nodig hebt, staan er prominent naast, maar daar houdt het dan mee op. De keukenrol in zijn staande houder verdwijnt ook niet in een kast of lade, want dat schiet niet op, immers, je hebt vaak precies zo’n velletje nodig als je iets aan je handen hebt en je wilt dan niet je hele keuken onder het vet, of wat dan ook!
In feite is het hier dus opgeruimd, niet zoals in een toonzaal, niet zoals in een etalage, nee, het is gewoon opgeruimd, met wat snuisterijen op het dressoir, waarin een aantal lades zit, net als in de salontafel. En het zijn juist die lades, waar de wereld inzit. Open er eentje en de duvel met zijn oude je weet wel komt eruit!
Werkelijk alles zit in die lades, een aantal van hem, een paar van mij, met een halve wereld van hem, een halve wereld van mij en dus zorgen we samen voor een complete globe! Jawel. Maar allergisch ben ik voor rommel, ik kan er niks aan doen, wil dat ook niet, want een opgeruimd huis, is een opgeruimd hoofd, alleen: waar nou toch die lades onder vallen?
casema.nlGeplaatst in de categorie: psychologie
Allergie
114
Geef je reactie op deze inzending: