een gruwelijke lotsbestemming
...en op die zondagmiddagen strompelden we voort; kameraden, door het lot aan elkaar toevertrouwd en geschonken, over de Bredaseweg, verlengstuk van de binnenstad, geflankeerd door villa's die alle hun eigen architectonische identiteit tonen, met hun gevels, nissen, raampartijen, serres, dakkapellen en soms buitenissige elementen, ontsproten aan het kunstzinnige en kundige brein van de architect, als persoonlijkheden met een eigen karakter, die broederlijk of zusterlijk en vredig elkaars aanwezigheid dulden en respecteren.
En tijdens die wandelingen vertelde ze me over de pijnen die onder de noemer "neuropathie" vielen, een aanduiding en omschrijving voor een gruwelijke lotsbestemming.
Na de amputaties was haar lichaam doordrongen geraakt, zo verklaarde mijn metgezellin en wandelgenote van de meest helse en razende pijnen waarvoor geen remedie bestond, nooit meer. Strompelend en stapje voor stapje sleepte ze zich naast me voort en de villa's konden haar intrigeren noch inspireren...
Geplaatst in de categorie: individu