Boem!
Het was zo flink, zo stoer en zo manhaftig ook, ze hadden samen een plannetje gemaakt en nee joh - dat kon niet mis gaan, niet mislukken, het zou zo ontzettend gaaf zijn! En zo spraken Bobby en Jimmy af, morgen gaan we het doen, na het eten!
De spanning stond op de gezichtjes af te lezen, oogjes die straalden van de voorpret, de adrenaline speelde ook een rolletje mee natuurlijk maar ze wisten best wat ze moesten én konden doen, waren tenslotte al bijna tien jaar!
Vrienden voor het leven en ze maakten heel wat dingen mee, ondeugende, maar ook net zo goed, even voor de oude mevrouw De Wit een paar boodschappen halen, dus met die twee knulletjes zat het wel goed!
Het was tijd om naar huis te gaan, om zeven uur moesten ze binnen zijn en ze woonden in dezelfde straat, dus riep Bobby: tot morgen Jimmy, met een brede grijns op zijn gezichtje! Jimmy antwoordde : tot morgen maat en de twee verdwenen in huis. De lach was nog niet verdwenen, zodat moeder vroeg: waar heb jij zo’n pret om? Oh niks, een grapje met Jimmy, mag ik wat drinken mam?
De avond verloopt zoals elke avond, wat tv kijken, wat drinken en dan onder de douche, tanden poetsen en naar bed, waar hij nog even mag lezen! Wel valt het moeder op dat haar spruit zonder mopperen, zonder tijd te rekken doet wat hem gevraagd wordt, ze trekt haar wenkbrauwen op maar zegt verder niets…..
Als ze na een half uurtje bij hem komt zeggen dat ie moet gaan slapen, kijkt ze verbaasd op haar spruit neer, die al diep in slaap is. Ze doet zijn lampje uit en verlaat z’n kamertje, doet de deur dicht en gaat weer naar de woonkamer.
De volgende dag begint als alle andere, Bobby eet gulzig zijn ontbijt en zijn moeder zegt: ga jij zo even brood halen? Tuurlijk mam, moet ik nog meer meenemen? Ze geeft hem geld en zegt: nee hoor, alleen twee bruine broden. Het joch vertrekt en ziet dat bij zijn vriend de gordijnen nog dicht zijn, een teken dat ze er nog niet allemaal uit zijn. Hij weet dan ook dat ie niet aan moet bellen!
Hij rent naar het winkelcentrum, trekt een sprint naar de bakker en bestelt er twee broden, rekent af en spurt naar huis! Zo zo, zegt zijn moeder, jij bent snel terug! - mag ik nu naar buiten mam? In het voorbijgaan had hij gezien dat de gordijnen bij Jimmy open waren en dus wilde hij hem op gaan halen. Ja hoor ga maar!
Hij stond al bij de deur, vloog naar buiten en zag zijn vriend aan komen lopen, met een brede grijns op zijn gezicht! De jongens besloten wat bij de waterkant te gaan spelen, hadden een bal bij zich en vermaakten zich prima! Tussen de middag even snel een boterham eten en weer naar buiten, waar inmiddels een straffe wind stond. Zeg Bobby, zou het kwaad kunnen als het zo waait vanavond? Welnee joh, we gaan gewoon tegen een muurtje staan, komt helemaal goed zegt Jimmy. Zeker van zijn zaak is ie en spannend dat is het zeker!
Als het tijd is om hun prakkie te gaan eten zegt Bobby tegen Jimmy, tot straks! En na het eten, komen ze als op afspraak tegelijk de deur uit, Jimmy heeft een bult onder zijn jas en Bobby krijgt een kleur als hij dat ziet! Kom op zegt ie, ik heb de aansteker. Het waait inmiddels stevig en hij zegt: ik moet eerder binnen zijn van mam, want er komt een storm aan!
Het is inmiddels gaan schemeren en ze weten precies waar ze heen willen, zonder wat te zeggen lopen ze naar het einde van de straat, waar een smal steegje hen wat uit de wind houdt! Beide jongens staan met een kleur en een enorme grijns als Jimmy zijn jas open doet, dan komt er een enorme vuurpijl tevoorschijn! Oh wauw man wat gaaf! Ze bewonderen het ding, voordat ze het plastic eraf halen en Bobby de aansteker uit zijn zak haalt.
Nog even genieten van de voorpret en dan besluiten ze om de lont aan te steken! Eerst weigert de aansteker, dan blaast de wind het vlammetje uit maar ineens brandt de aansteker en ook de vuurpijl! Een windvlaag komt met ongekende vaart over de koppies van de jongens, pakt de vuurpijl en na een zwaai belandt ie in de capuchon van Bobby! Die begint te gillen, help me nou! Jimmy probeert de pijl te pakken maar intussen heeft de jas van Bobby al vlam gevat en staat in lichterlaaie! Jimmy aarzelt geen moment en rukt de jas van zijn vriend af, daarbij zijn handen lelijk verbrandend, hij voelt het niet…
Bobby is intussen op de grond gevallen, de pijl is bijna uit, maar de rest van zijn kleding heeft ook schroeiplekken, Jimmy zegt: ik kom zo terug en vliegt naar huis, schreeuwt dat zijn moeder moet komen en rent terug naar zijn vriend in nood! Op het gegil komen meer mensen af en een buurman is zo slim om een ambulance te bellen. Als die arriveert, is Bobby niet meer aanspreekbaar, hij wordt met spoed meegenomen, Jimmy moet ook mee en zijn moeder zit huilend bij de twee jongens, een nare verbrandingslucht hangt in de ambulance!
Bobby moet naar de IC, Jimmy wordt op de EHBO nagekeken en zijn brandwonden worden behandeld, hij zegt niets, hij huilt niet, hij schreeuwt niet, het enige wat ie ziet is zijn vriend die aan allerlei apparaten ligt met een masker over zijn zwart geblakerde gezicht….
Hoe dit afloopt? Geen idee maar één ding is zeker, vuurpijlen en wind in handen van een kind (of volwassene) zijn een zeer slechte combi.
casema.nlGeplaatst in de categorie: geweld
Vuurwerk
540
Geef je reactie op deze inzending:
Ik heb jouw verhaal wat te snel gelezen. Daarom dacht ik eerst dat het aansteken van die vuurpijl het einde van het verhaal was.