Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen over rampen

Een liefdestragedie in Thorn

'Torn between two lovers, feelin' like a fool, lovin' both of you is breakin' all the rules' Mary MacGregor

In de witgekalkte molenaarswoning op de Beekstraat 16 in Thorn gaat het leven rustig zijn gangetje en is de stemming altijd hoogzomer. Lisette Nachtegaal en Pieter Zandman zijn al zeven jaar gelukkig getrouwd. Lisette herinnert zich de trouwdag nog goed. Ze zal nooit vergeten hoe lief Pieter zijn ja-woord aan haar gaf, toen pastoor Gijsbert Stoffel hem vroeg of hij voor altijd haar tot zijn vrouw wilde hebben. Die vurige kus in de Sint-Michaëlkerk proeft ze nog dagelijks op haar lippen. En toen haar nicht Els haar bruidsboeket wist op te vangen, was dat precies wat ze zo graag wilde. Dat Els inmiddels na drie jaar huwelijk is gescheiden, vindt ze heel erg voor haar, maar zelf zegt ze dat ze weer heerlijk op mannenjacht is en dat ze zo af en toe een aardige buit mee naar huis sleept. Dat soort uitspattingen kan Lisette zich allang niet meer voorstellen, omdat ze iedere dag volop geniet van de aanwezigheid van Pieter, die haar leven werkelijk tot een feest weet te maken. Vorig jaar had hij een landhuis in Wales gehuurd en zijn ze daar drie maanden gebleven. Pieter, die kunstfotograaf is, heeft er prachtige foto's kunnen maken, van de natuur en van die typische, Engelse huizen, maar ook van Lisette, in allerlei standen en wanneer de kust veilig was, zo naakt mogelijk. 'Daar is vraag naar!', zegt hij dan meestal. Lisette heeft geen enkele moeite met naakt poseren, integendeel, ze vindt het zelfs enorm opwindend, het idee dat er straks wildvreemde kunstkenners naar haar lichaam zitten te loeren. Volgens Pieter heeft zij de perfecte bouw voor zijn manier van fotograferen. Het zijn vooral de Amerikanen, die verzot op jou zijn!', zegt hij, 'en dat is niet alleen omdat je van die grote ballonnen hebt!'.

De laatste tijd kijkt Pieter meer naar haar naaktfoto's, dan naar haar zelf, heeft Lisette geconstateerd en als ze heel eerlijk is, dan is dat al enkele maanden zo. 'Het lijkt wel alsof hij een ander heeft!', denkt ze soms, maar dat zet ze dan weer gauw van zich af. Ze gaan iedere week in hun nette kleren naar de mis. Als bijverdienste is Pieter ook de fotograaf bij trouwerijen en hij heeft al eens een serie over markante kerkmensen gemaakt. De dagen glijden snel voorbij en Pieter is geregeld van huis voor zijn werk en exposities. Onlangs kwam Lisette Karel Splijtzwam weer eens tegen, die in een klein, wit huisje op de Bogenstraat 3 woont. Ze kent Karel van het kerkkoor en van de versieringen in de kerk, die ze af en toe samen maken en installeren. Er is een bijzondere klik tussen hen, maar Lisette zorgt er wel voor, dat hij op een gepaste afstand blijft, dat wil zeggen, ze zal nooit met hem vreemd gaan. 'Al is hij wel een lekker stuk en zo'n ontzettende charmeur!', denkt ze, terwijl ze door de rustieke straten van het witte stadje Thorn loopt. Bij de Abdijkerk ziet ze hem ineens staan. Hij kijkt aandachtig naar het beeld van graaf Ansfried de Jongere, die tussen 972 en 992 de benedictijner abdij voor adellijke dames heeft gesticht. Dat deed hij samen met zijn vrouw Hilsondis. Karel ziet Lisette naderen en hij denkt hard op: 'Hoe kan die man nou heilig verklaard zijn, terwijl hij een zwaard aan zijn riem droeg?'. 'Misschien was dat voor de sier en heeft hij dat nooit gebruikt!', antwoordt Lisette. 'Ben je aan de scharrel?', vraagt hij. 'Hoe bedoel je?' 'Nou, gewoon, een beetje rondneuzen!' 'O, dat, ja, Pieter is vandaag naar Tilburg, één of andere expositie!' 'En gaat het nog goed tussen jullie?' 'Waarom vraag je dat?' 'O, zomaar, zullen we even in de kerk gaan kijken?' 'Prima, maar niet te lang graag, want ik moet het avondeten nog bij elkaar scharrelen!' 'Zie je wel dat je een scharrelkip bent!' 'O, jij, dikke boef!'. Als een pas verliefd stelletje huppelen ze naar de kerk en glippen ze naar binnen.

In de oostcrypte hangt altijd een intens sacrale sfeer en een sombere grafstemming. Het is er bevreemdend koel en best wel macaber, daar er een kistje staat, waar de botten van Hilsondis in liggen. Het is er vrij donker en er branden enkele waxinelichtjes voor een Mariabeeld. Lisette weet niet goed hoe het ineens in haar ontstaat, maar voordat ze het beseft, kust ze Karel op zijn lachende mond. Karel droomt al jaren van haar en dit laat hij zich zeker niet afpakken. Hij kust haar meteen heel hartstochtelijk terug en ze belanden op de stenen vloer, waar ze hun passie uitbouwen. Misschien is het wel de invloed van deze ondergrondse ruimte, waardoor ze zichzelf helemaal van de wereld wanen en doen waar ze ten diepste het meeste zin in hebben. Blijkbaar heeft dit verlangen ook al lange tijd in Lisette gesluimerd en geeft ze er eindelijk aan toe. Er kan ieder moment iemand in de crypte afdalen, maar die spanning maakt het liefdesgenot nog heviger. Lisette trekt haar rok omhoog en Karel trekt haar slip naar beneden. Even later bedrijven zij de liefde met elkaar en is er niets wat hen nog kan tegen houden. Hoewel, 'niets' is teveel gezegd, want er komen voetstappen op hen af en opeens schreeuwt Pieter: 'Maar Lisette toch, hoe is het mogelijk> Jij hier en dan dit met deze vreselijke kerel!'. 'Ben je dan nu al terug?', roept Lisette verward. 'Ja, schat, de expositie was in één klap uitverkocht!'. Pieter grijpt Karel in zijn nekvel en hij sleurt hem bij Lisette vandaan. 'Ho, kerel, wat moet je nou?', zegt Karel, 'soms gaan die dingen nou eenmaal zo!'. Pieter slaat Karel keihard op zijn kaken. Karel slaat meteen terug en ze beginnen vreselijk te vechten. Lisette is met stomheid geslagen en vooral nadat ze de vechtersbazen samen ziet vallen, beiden met hun hoofden tegen een stenen rand. Beiden zakken in elkaar en het bloed stroomt over hun gezichten. Beiden bewegen niet meer en Lisette probeert hen tot leven te wekken, maar de klap is voor beiden dodelijk geweest. Tien minuten later komt Lisette de kerk uit strompelen. Haar ogen staan verwilderd en krankzinnig voor zich uit te staren. Ze merkt niet eens hoe pastoor Gijsbert haar opvangt.

Schrijver: Joanan Rutgers
27 oktober 2020


Geplaatst in de categorie: rampen

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.229



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)