Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen over religie

De martelaar van Lourdes

Nog even en Willem van Geloven zal het voormalige woonhuis van de heilige Bernadette Soubirous betreden. Na jarenlange aarzeling heeft Willem eindelijk de knoop doorgehakt en is hij met een reisgezelschap in een bus naar Lourdes gegaan. De hoofdmoot van de busreizigers bestaat uit vroom-katholieke ouderen met één of meerdere gebreken. Afgezien van een dikke puist boven zijn rechteroog mankeert Willem fysiek gezien niets, maar psychisch is hij niet helemaal in orde, schijnt het, volgens zijn hypochondrische, altijd klagende buurvrouw Hendrika Knor. 'Wat moet je toch met al die Maria-beelden in huis?', vroeg Hendrika hem talloze keren en hij antwoordde steevast: 'Totdat ik ik eens de echte Maria te zien krijg!'. 'Ach, arme kerel, jij bent religieus zwaar gestoord!', verweet ze hem. 'En jij bent een ongeneeslijke knorrepot!', reageerde hij. Willem is maar wat blij even een weekje van haar verlost te zijn, al kon hij het niet laten om haar een ansichtkaart van de Loudesgrot te sturen. 'Hier heeft mijn dierbare vriendin Bernadette de Heilige Maagd Maria gezien!', krabbelde hij er vluchtig op. Zijn p.s. luidde: 'Ik kom zeker met een extra Maria-beeld terug!'. Daar is het dan, het huis Moulin de Boly op 12, rue Bernadette Soubirous. Willem staat een tijdje stokstijf naar het huis te staren en het lijkt alsof zijn ademhaling is gestopt. De grote schare toeristen kijken hem aan, alsof hij zojuist een beroerte heeft gekregen. Een oude, dikke kerel met een wandelstok stoot hem bewust even aan en mekkert: 'Wel doorlopen, oudje, anders kom je er nooit!'. Willem blijft onbeweeglijk staan en de dikke kerel kijkt verbijsterd naar hem om. Hij heft zijn wandelstok naar de hemel en hij roept: 'Hopelijk kan Maria je kan helpen!'.

Dat de dikke man profetische woorden heeft gesproken, zal binnenkort blijken. Willem ontwaakt uit zijn diepe trance en hij begint weer te lopen. In het museum is hij muisstil en en kijkt hij als een sponsdier om zich heen. Hij heeft een déjà vu en hij weet zeker dat hij ooit een bekende van Bernadette is geweest, dat hij vaak bij haar op bezoek kwam. Wellicht woonde hij in de buurt en was zij een jeugdvriendin van haar. Hoe dan ook, het huis ademt nog steeds een sfeer, die hem zeer vertrouwd is. Hij kijkt vol liefde en bewondering naar de mensen om hem heen, die stuk voor stuk van ver zijn gekomen om het beroemde geboortehuis van Bernadette met een bezoek te vereren. Willem ervaart zichzelf als een geest, net als Bernadette, en hij denkt dat de mensen dwars door hem heen kijken, maar dan verschijnt de dikke man met zijn wandelstok, die hem even een por in zijn rug geeft. 'Fijn dat je hebt doorgezet, kerel!', zegt hij met een zuinige glimlach. 'Mooi dat je mij zichtbaar maakt!', antwoordt Willem en de dikke man schudt zijn hoofd. Willem ziet dat niet, want zijn ogen zijn ineens op een waarachtige verschijning van Bernadette gericht. In de geboortekamer van Sint-Bernadette ziet hij haar levensgroot voor zich en zij knielt voor haar bed. Haar gedaante is etherisch wit en met een uitstraling van zuiver licht, die een intense gloed van pure liefde uitstraalt. Willem gaat automatisch ook op zijn knieën liggen en hij vouwt zijn handen. Samen met Bernadette raakt hij in een diepe trance en ziet hij achter het bed de Maagd Maria verschijnen. De bijeen gekomen bezoekers staren allemaal naar Willem, want zij kunnen alleen Willem zien. Een geknield iemand in gebed wordt binnen de rooms-katholieke gemeenschap vanzelfsprekend gerespecteerd en met rust gelaten of zelfs nederig geadoreerd. Willem is daar geen uitzondering op.

Het wordt echter volkomen anders wanneer Willem hardop begint te getuigen. 'O, Heilige Maagd Maria, dank voor uw verschijning, ik zie u hier recht voor mij, zoals mijn dierbare vriendin Bernadette, hier naast mij, u ooit ook al heeft gezien!', spreekt Willem heel plechtig en in grote extase. 'U wilt dat de wereld zich bekeert en dat er nergens meer oorlog is, dat de mensen de Vrede van Christus in hun harten toelaten!, spreekt Willem, terwijl de roomse aanwezigen elkaar bevreemd aankijken en niet goed weten wat zij met deze zotte, doorgedraaide man aan moeten. 'Uw Heilige Hart is één en al zuiverheid!', vervolgt Willem, 'wij hoeven enkel maar uw eindeloze goedheid toe te laten!'. 'Mijn God, dit is aanstootgevende blasfemie!', schreeuwt een rijzige monsieur met een pedant sikje en de uitstraling van een inquisitie-kardinaal. 'Haal die godsdienstlasteraar daar weg!', schreeuwt een foeilelijke suikertante met slechts twee Dracula-tanden. 'O, weest gegroet, Maria, wat fijn dat de wonderen de wereld nog steeds niet uit zijn en wat bijzonder dat u nu aan mij verschijnt!', roept Willem intens verheugd. 'Het moet niet gekker worden!', gilt een hautaine dame met een vuurspuwende bek en giftige slangenogen. 'Bel de politie!', roept een gemene jezuïet. 'Die heeft geen zin meer om gekken te verslepen!', antwoordt een andere jezuïet, die zijn riem uit zijn broek trekt. 'Maria zegt dat de Roomse Kerk de weg volkomen kwijt is en dat zij zichzelf er niet meer in thuis voelt!', spreekt Willem, 'en Bernadette is het volkomen met haar eens, net als ik trouwens!'. De boosaardige aanwezigen vormen één front tegen Willem en de jezuïet met de lederen riem snoert Willem de mond. Hij doet de riem om de nek van Willem en hij trekt de riem keihard aan, terwijl de anderen de moordscene aan het zicht onttrekken. Na de moord wordt het lichaam van Willem onder het bed geschoven. Het valt de dienstdoende museumbewaker wel op, dat er ineens heel veel mensen het pand verlaten en dat een jezuïet met bloeddoorlopen ogen 'All clear!' tegen hem zegt.

Schrijver: Sir Joanan Rutgers
28 januari 2024


Geplaatst in de categorie: religie

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 61



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)