Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen over spijt

Een nieuw begin

Op het bankje in het bushokje zit een vrouw. Het is koud, ze rilt in haar te dunne jas. Ze zit er al een tijdje en laat elke bus voorbijgaan. Ze kijkt naar het huis aan de overkant. Er staat een raam open, een gordijn wappert heen en weer. Drie jaar geleden woonde ze in dat huis, samen met haar man en haar dochtertje van drie. Ze waren een gelukkig gezin. Ze waren gezond, hadden geen financiële problemen. Haar man had een goede baan bij een bank en zij zorgde voor het huis en voor hun kind. Maar ze begon zich wat ontevreden te voelen. Het alleen maar zorgen voor huis en kind was niet meer genoeg. Ze sprak bijna niemand, alleen de buurvrouw af en toe en de mensen in de supermarkt. Voordat ze moeder werd werkte ze in een boekwinkel. Een fijne baan, mensen helpen, die een speciaal boek zochten, gesprekken over boeken, heerlijk vond ze het. Ze hield van lezen en kon daar haar hart ophalen. Soms moest ze boeken lezen en haar mening geven of ze geschikt waren om extra aandacht te krijgen.
Ze miste haar werk. Ze wilde kijken of er een mogelijkheid was om parttime in een boekwinkel te werken en haar dochtertje dan een poosje naar de kinderopvang te brengen.
Ze besprak het met haar man en die vond het een prima idee. Ze had geluk, de plaatselijke boekhandel zocht iemand voor een paar uur per week. Ze solliciteerde en werd aangenomen. Gelukkig was er ook plaats op de kinderopvang voor haar dochtertje.

Ze vond het heerlijk, ze sprak nu weer met mensen over allerlei onderwerpen.
Er was een man, waar ze regelmatig mee praatte. Hij hield net zoveel van boeken als zij en vroeg vaak haar mening. Zeker één keer per week kwam hij in de boekwinkel een boek lenen. Want dat was het voordeel van deze boekwinkel, ze leenden ook boeken uit.
Na een poosje ging zij ook het boek lezen dat hij las en daarna hadden ze er hele discussies over. Ze genoot van deze uurtjes, lezen, erover denken, erover praten. Haar dochtertje kwam niets tekort, ze was weer een vrolijke moeder.

Langzamerhand kregen zij en de man wat meer persoonlijke gesprekken. Hij was gescheiden, woonde alleen en had geen kinderen. Zij vertelde wat over haar leven, over haar man en dochtertje. Ze gingen een keer ergens koffiedrinken en later samen lunchen.
Ze ontdekte een nieuwe wereld, iemand die van dezelfde dingen hield als zij, iemand waar ze mee kon praten over verschillende onderwerpen. Met haar eigen man kon ze dat nooit, het bleef altijd bij oppervlakkige gesprekken.
Wat ze niet wilde gebeurde, ze werd verliefd op hem en hij ook op haar. Maar zij had een man en een dochtertje…
Hij wilde dat ze bij hem kwam wonen. Zonder haar dochtertje, hij hield niet van kleine kinderen. Zonder haar kind? Ze piekerde er niet over!

Zo kabbelde het voort, fijne gesprekken in de boekwinkel, samen ergens heen, soms nam ze haar dochtertje mee in de buggy. Dat vond hij geen probleem, maar niet een kind bij hem in huis.
Ze kreeg het thuis steeds moeilijker, probeerde met haar man over boeken te praten. Dat mislukte.
Uiteindelijk besloot ze om haar man en haar kind te verlaten. Het contact met de andere man was te belangrijk voor haar geworden. Na een moeilijke periode was ze gescheiden, haar dochtertje bleef bij haar ex-man en zij kreeg een bezoekregeling.

Ze trok in bij haar nieuwe vriend. Dat was nu drie jaar geleden. In het begin was het allemaal fijn en gezellig, ze gingen uit eten, naar de bioscoop en naar het theater, ze had het leven waar ze al een hele tijd van gedroomd had. Maar na verloop van tijd begon ze in haar vriend trekjes te ontdekken, die ze niet zo leuk vond. Hij werd gauw driftig, alles moest gaan zoals hij het wilde. Ze mocht haar dochtertje niet vaak zien. Kortom, hij bepaalde volledig haar leven en vertelde wat ze wel en niet mocht doen. Na drie jaar had ze er genoeg van. Vorige week had ze haar spullen gepakt en was ze bij hem weggegaan. Ze woonde nu op een kamer in een pension. Gelukkig was ze blijven werken in de boekhandel, ze had dus haar eigen inkomen.

Nu zit ze in een bushokje en denkt aan haar vorige leven met een man, die dan wel niet zo belezen is, maar wel heel lief en zorgzaam. Ze denkt aan haar dochtertje, die nu zes jaar is en die ze alleen af en toe ziet.
Ze ziet iemand bewegen achter het raam aan de overkant, het gordijn wordt opengeschoven en ze ziet haar dochter enthousiast zwaaien. Ze lacht en zwaait terug. Even later komt haar dochter het huis uithollen.
‘Wat doe je hier, mamma, waarom zit je hier?’ vraagt ze, ‘Kom, ga mee naar binnen. Pappa vraagt of je binnen wilt komen.’
Ze staat op en loopt langzaam naar de voordeur, die al open is. Haar ex-man staat in de deuropening.
‘Kom binnen,’ zegt hij, ‘ik weet al wat er gebeurd is en dat je weg bent bij hem. Onze dochter heeft me altijd prima op de hoogte gehouden over hoe het met je ging. Het spijt me voor jou dat het zo gelopen is. Maar eerlijk gezegd, niet voor mij. Ik heb je nooit kunnen vergeten. Ook al ben ik dan saai, ik hou wel van je, nog steeds.'
Ze huilt. Haar ex-man trekt haar mee naar binnen. Daar hebben ze een lang gesprek over alles wat er gebeurd is. Ze zegt dat ze zoveel spijt heeft, ze had nooit weg moeten gaan. Ze zegt dat ze nu pas weet wat werkelijk belangrijk is in haar leven. Een zorgzame, betrouwbare man en een fantastische dochter.
Ze besluiten dat ze het samen weer willen proberen. De volgende dag zegt ze haar kamer op en trekt met haar spullen in het huis dat ze zo goed kent. Een paar maanden later trouwen ze opnieuw en is hun dochter het stralende bruidsmeisje.

Schrijver: Ineke Dijkhuis, 28 december 2023


Geplaatst in de categorie: spijt

3.5 met 4 stemmen 137



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Han Messie
Datum:
29 december 2023
Email:
hmessielive.nl
Ineke, wat geeft het slot van jouw verhaal een opluchting!
Konden maar meer echtscheidingen zich zo herstellen en een tweede huwelijk met dezelfde partners beginnen.
Naam:
Richard Bahl
Datum:
28 december 2023
Gruwelijk moralistisch in een soort zondagsschool stijl genoteerd. Zo komt deze bijdrage op mij over. Is dat erg? Welnee. Bitterzoete marsepein kan ook goed smaken. Het is eind goed al goed, is ook wel lekker in deze krankzinnige wereld van vandaag.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)