Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

kerststal voor alle gezindten

In de Zak van Zuid-Beveland, een gebied ten zuiden van Goes wordt door de stichting "De Kerststal voor alle Gelovigen" op de tweede zondag van januari (de feestdag van Franciscus de Afwezige) iedereen uitgenodigd samen te komen in een prachtige boerenschuur.
Het was een komen en gaan van beminde gelovigen. Op afstand konden we al waarnemen dat er veel katholieken op de kribbe waren afgestoven. Het autoblik schitterde ons al van verre toe in het Zeeuwse zonnetje.
Maar daar aangekomen was het een drukte van jewelste. Andere gelovigen waren te voet gekomen. Bij hen heerst nog het verbod op mechanisch vervoer op de zondag.

Nu moet ik zeggen dat er wel erg veel rekening is gehouden met niet-katholieken. Jozef en Maria waren in geen velden of wegen te bekennen. Het kindje Jezus was vervangen door een ongekend aantal lammetjes. Zodoende bleef er een schuur vol schapen over.

Daartegenover stond wel dat er aan de innerlijke mens goed was gedacht. Koffie, thee met cake en zelfs de erwtensoep ontbrak niet. Ook kon men proeven van de schapenkaas.
Maar dat waren zulke kleine blokjes dat er tandenstokers bijgeleverd werden. In colonne liepen we langs de stal met schapen. Hier en daar stonden vrijwillige herders klaar om toelichting te geven. Allemaal toch wel van het zogenaamde geitenwollensokken-type.

Een deskundige die mee liep in de stoet vertelde mij dat de schapen zeer egoïstisch van aard zijn. Bij het voederen dachten de volwassen dieren eerst aan zichzelf en later pas aan hun kroost. U begrijpt al, hier hebben we te maken met een soort dat niet veel onder doet voor de mens. Ikzelf bleef lang staan voor een lammetje met een poot in het gips..Ja dacht ik, niets menselijks vreemd.

Veel mensen konden de stank niet aan van deze schapen. Zij onderbraken hun rondleiding vooraleer zij alles gezien hadden. Zodoende misten zij wel erg veel educatief materiaal dat ter bezichtiging was uitgestald. De tas van de herder, de schoenen van de herder, de stok van de herder, de fluit van de herder maar ook een roodgekleurde deksteen voor de rammen.
Deze steen hing wel enigszins terzijde maar ontging toch niet aan het oog van langgejurkte gelovigen. Een enkeling maakte heimelijk een foto daarvan.
Bij de uitgang stond er een collectebus..U snapt wel dat wij daar met een boog omheen liepen. Ja , je aard verloochen je niet.

Na afloop van de rondgang was in een nabij gelegen kapel een mogelijkheid tot ontmoeting. Ook hier natuurlijk alles neutraal ingericht. Wel moesten we een trap op alsof we gezamenlijk de hemel introkken. Maar zoals u weet is dat niet mogelijk.
In de hemel is de integratie nog in een beginstadium. Men wacht daar nog op enige deskundigen op ministerieel niveau uit de Nederlanden. Enfin, boven in de kapel aangekomen waren er maar liefst drie altaren. Een voor koffie en thee enz. (niet gratis).
Maar ook was er een altaar waar men lokale miswijnen kon kopen. Deze laatste werd door alle soorten van gelovigen zeer druk bezocht.

Op weg naar huis deelden we onze ervaringen. Maar we hadden ook oog voor het landschap. Meerdere malen werd er geroepen:
"In de zomer, ja, dan is het pas mooi hier. Alsof een landschap in winterse rust geen schoonheid kent."

In familieverband werd bij een schoonzus erwtensoep opgediend. Ieder stoof daar op af. Men mocht na een eerste bord zelf verder opscheppen.
Het gaf een zeer voldaan gevoel. Maar daar bleef het niet bij. Ook een stapel pannenkoeken werd aangerukt en ieder was blij verrast dat het nog niet afgelopen was met de maaltijd. Enige lieden konden zich niet beheersen. Al snel bleek dat niet de pannenkoek in trek was maar de siroop.
Ik moet eerlijk bekennen dat ook ik ongeremd raak bij zo'n overvloed. Mijn buurvrouw was weliswaar met de mond bescheiden maar ook daar bleek de maag groter dan het redelijk verstand.

Ook nu bleek weer dat we veel gemeen hebben met schapen. Diepgang was er in de gesprekken niet te bespeuren.
Er werd wat afgeblèrd. Eerlijkheidshalve dient vemeld te worden dat vooraf Glühwein uit Goes (Aldi) was ingeschonken.
Het ging er dus niet om of men elkaar begreep. Neen, de gezelligheid stond voorop.....en die was er.

Schrijver: julius dreyfsandt, 16 januari 2006


Geplaatst in de categorie: humor

2.2 met 4 stemmen 732



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)