Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Wielrennen..

Zondagochtend, heel vroeg.
Niet echt een tijd om in je stamkroeg te zitten. Überhaupt geen tijd om waar dan ook te zitten. Liggen zou beter zijn. Waar dan ook. Maar kroegbaas heeft mijn hulp ingeroepen. De laatste tijd krijgt hij op zondag wielrenners in zijn kroeg. Een man of veertig. Dat kan kroegbaas niet alleen af. Hij heeft mazzel. Ik moet tegenwoordig elke zondag om tien uur een column voor de lokale omroep de ether inrochelen dus kan ik hem wel helpen.

Ik ben er klaar voor. Eerst komen er twee wielrenners binnen. Kennelijk de verkenners. Even later arriveert de rest. ‘Hè kroegbaas, daar heb je de divisie’, roep ik.
Kroegbaas kijkt naar buiten. ‘Peloton zal je bedoelen’, zegt hij.
‘Maakt dat nou uit’, zeg ik. ‘Ik heb trouwens nooit begrepen waarom die wielrenners het militaire jargon gebruiken. Zo indrukwekkend zien ze er niet uit.’

Allemaal mannetjes van tegen de zeventig die hun AOW-periode wat willen oprekken door kreunend en steunend van hun fiets rollen. Sommigen hebben wat schuim rond hun mond. Ze hebben vreemdsoortige helmpjes op. Als ze die dingen van hun baas verplicht op zouden moeten,dan gingen ze massaal in staking. Ze hebben ook strakke veelkleurige truitjes aan. Met de naam van een bedrijf op hun rug. “Schoonmaakbedrijf Zuinigjes”. Het kan er net op. Ik zou mij toch overvloedig laten betalen voor ik vrijwillig met zo’n naam op mijn rug zou gaan rondfietsen.

Onder het truitje zo’n eng broekje tot halverwege de dijen. Strak en zwart, zodat je apparatuur bijna naar buiten wordt geperst. Beetje vunzige aanblik bij iemand van rond de zeventig. Het is sowieso een vunzige aanblik, ongeacht de leeftijd. Dan de schoentjes die ze aan hebben. Met een beetje zelfrespect ga je niet op die dingen rondlopen. Je kunt er trouwens nauwelijks op lopen. De punt van de schoen loopt omhoog en de zool vertoont een soort kuiltje. Wie dit model heeft uitgevonden moet met terugwerkende kracht door een gehaktmolen gehaald worden. Eén van de bejaarde wielrenners struikelt over een bierdopje. Daar kon je op wachten met die mislukte kano’s aan zijn zweetvoeten. Twee collega’s vangen hem op en gedrieën vallen ze in een appeltaart die kroegbaas alvast bereidwillig had neergezet. Geen probleem. Kroegbaas heeft nog veertig van die dingen liggen.

En dan dat zweten van die kerels. Je zult een stel van die gasten op visite hebben. Voor zo’n ruftige geur gaat zelfs schoonmaakbedrijf Zuinigjes op de loop. Schreeuwen doen ze ook, want ze zijn kennelijk allemaal doof. Ze spetteren speeksel en schuim in elkaars gezicht en ze maken een geluid dat lijkt op een roedel nonnen die door een stel Mongoolse wilde priesters in een biechthokje op warme worst wordt getrakteerd. Ik hoor woorden als ‘moraal’, ‘zure benen’ en ‘de kop nemen’. Kop nemen? Kop houden, zou beter zijn.

Ze willen koffie en appeltaart. Kroegbaas vraagt of ik ook een stukje taart wil. Ik kijk hem alleen maar aan. Hij en ik weten waar hij die dingen vandaan heeft. En vooral, wanneer! ‘Moet je echt geen taart’, vraagt hij.
’Nee’, zeg ik. ‘Ik neem genoegen met het doorscheuren van mijn lopende rekening’.
’Voor dat uurtje werk??’, zeurt hij. ‘Een meier kun je krijgen, amigo.’
’Twee meier, antwoord ik. Vóór twaalf uur geldt het dubbele tarief’.

Een uur later verlaten ze kwetterend en kreunend de kroeg. Sommigen moeten elkaar op de fiets hijsen. Iemand heeft zijn kano laten liggen. De hond, Meester Pitbull komt voorzichtig achter de bar vandaan en ruikt aan de schoen. Kermend en jankend, met al zijn haren overeind holt hij de kroeg uit. ‘Dit was de laatste keer’, moppert Kroegbaas. ‘Als ze volgende week weer komen, gooi ik wel wat broodkorsten naar buiten.’

Op het toilet vind ik zo’n eng zwart broekje. Ik laat het aan kroegbaas zien. Hij schudt alleen zijn hoofd. ‘Het is zondagochtend acht uur. Op dit moment rijdt iemand, met “Schoonmaakbedrijf Zuinigjes”, op zijn rug, met zijn blote reet door een plensbui’, zeg ik tegen kroegbaas.
’Ja’, zegt hij. ‘Zure benen met worst. Niet te hopen dat hij ‘de kop’ moet nemen. Waar gaat de wereld toch heen.’

Schrijver: Paco, 21 januari 2006


Geplaatst in de categorie: sport

3.6 met 9 stemmen 916



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)