Mijn schrijven
Het schrijven blijft mijn vriend in goede en minder goede tijden.
Hiermee kan ik me het beste uitdrukken. De gedachten komen er meer geordend uit dan met denken of spreken. Op school was ik eigenlijk helemaal niet zo goed in Nederlands, ik maakte best veel foutjes in spelling en grammatica. Boeken lezen vond ik echter heerlijk. Pas na mijn dertigste begon ik zelf met schrijven over mezelf. Het lukte toen nog niet zo goed, het was nogal warrig allemaal.
Eerst schreef ik voor de Klantenkrant, later kwam mijn eerste dichtbundeltje en verhalen in het Fries over ene Douwe. Pas twee jaren geleden begon ik op vakantie mijn eerste bedachte verhaaltje te schrijven over een ezel. Daarvoor hield ik nog wel een handgeschreven dagboek bij met notities van alle dag en de problemen. Het gaf rust en reflectie. Als ik iets heb opgeschreven ben ik het ook kwijt en spookt het niet langer in mijn hoofd rond. Bovendien komen er betere gedachten op papier dan er alleen maar aan te denken.
Nu mijn eerste boekje zo enthousiaste reacties kreeg, kreeg ik meer zelfvertrouwen. Ik begon met dierenverhalen en die werden steeds beter, al doende schreef ik. Tevens begon ik aan verhalen over ene Thomas, mijn alter ego die nog redelijk gezond is. Het zijn nu al meer dan tweehonderd pagina’s in twee jaren tijd, dat is best veel. Mijn nieuwe boekje Vreemde Vogels is nu klaar en ik ben er trots op. Ik kan er veel van mezelf in kwijt en ook wel fantasie.
Soms ben ik bang dat ik uitgeschreven ben, vooral over mezelf, maar dat valt nog mee. Nu probeer ik het met korte columns, Wordt Gevolgd geheten. Zo heb ik een ruime keuze in welke vorm ik het geschrevene ga gieten, dat is stemmingsafhankelijk. Het is gemakkelijker me achter iemand te verschuilen dan in de ik-vorm te schrijven, maar toch wil ik dat ook proberen. Sommige dingen heb ik op de website van Nederlands.nl gezet. Mijn moeder is mijn recensent, net als zus. Zij kennen me ook het beste, al mijn leven lang, misschien nog wel beter dan ik mezelf ken.
Dan nog even om het af te leren: Ik, Ik, Ik. Zo, dat lucht op. Ik schrijf namelijk voor mezelf maar ben blij dat een ander het kan waarderen. Het zijn allemaal stukjes van een bladzijde, langer lukt niet. Ik schrijf het in een half uurtje en herschrijf nog niet. Ik hoop het nog lang te doen en ben blij dat het weer lukt na zo’n enorme mentale inzinking. Mijn handschrift is onleesbaar geworden en daarom schrijf ik alles met het toetsenbord en kijk naar het scherm, terwijl mijn vingers het werk doen en mijn geest denkt. Het is iets geks eigenlijk, maar erg leuk. Ik wil schrijven over mooie en positieve dingen in mijn denkwereld, op een leuke manier geschreven, het gaat als vanzelf. Als ik niets meer weet schrijf ik een mailtje, vind ik ook leuk en wel zo persoonlijk.
Punt Uit.
tiscali.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: taal
taal
694
Geef je reactie op deze inzending: