Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Onweerstaanbare drang.

Ontmoetingen verlopen nooit zonder slag of stoot. Het komt er op aan als eerste de vuilniszakken van onze buurman om de hoek te halen. Heelhuids, en daar lag de moeilijkheid. Die paar honderd meter overbruggen heeft mij in het verleden al meerdere letsels opgebracht.

De laatste wonden zijn nog niet geheeld, maar weer maak ik mij op om te beantwoorden aan een drang die niet te overtreffen valt. Het is jezelf achternalopen in de wetenschap dat dit niet altijd resultaat oplevert, maar thuisblijvers hebben helemaal niets.

Ik strijk nog wat haren plat, mijn snor glad en glip even later ongezien het duister in. Het moet stilletjes gebeuren. Van thuis uit hebben ze immers niet graag dat ik 's nachts de straten afschuim. Niet erg, mijn sluiptechniek gaat er zo op vooruit dat niemand nog wakker wordt als ik weer eens vertier zoek. Zelfs de hond laat begaan. Als je weet dat ik daar nooit beste maatjes mee was is dit op zijn minst opzienbarend te noemen. Hij wordt mijn voorbijglippen langzaam gewoon, denk ik. Legt er zich bij neer, in de berusting dat zijn ketting toch niet lang genoeg is om mij te dwarsbomen.

Ons gesloten achterpoortje vormt niet het minste probleem. Een gezwinde aanloop, sierlijke boog en even later bevind ik mij in het steegje achteraan de huizen. Onmiddellijk rijzen de nekharen ten berge. Het gevoel dat deze escapade weer niet zonder schermutseling gaat verlopen, neemt overhand toe. En ja hoor, in het schijnsel van de zwakke steeglantaarn bemerk ik het silhouet van één van de vele rivalen.
Het is dan ook een zeldzame schoonheid waar we op azen. De enige, en daardoor is de concurrentie moordend. Haar bruinrode haren, samen met diepliggende groene ogen, maken ons gewoon wild van verlangen. Het is zo erg dat we daarvoor over lijken willen gaan. Alles om bij haar in de gunst te komen. Het is dus niet alleen de snelheid om als eerste bij haar te zijn, ook het geraffineerde ontwijken van rivalen om niet bloedend op de afspraak te komen, is een must!

Toch weet ik onderhand mijn mannetje te staan. Mijn ervaring, leeftijdsgebonden, en een ander soort voeding de laatste maanden, hebben mijn uitbouw in aanzienlijke mate doen toenemen. Ik ben als het ware gegroeid. In elk opzicht. Dit tot ergernis van hen die de vorige keren nog mijn pad kruisten en nu wel beseffen dat ze maar beter uit mijn buurt kunnen blijven. Een vrije doorgang lijkt verzekerd, maar omzichtigheid blijft de boodschap.

En ja hoor, mijn reputatie werpt eindelijk zijn vruchten af. Zonder kleerscheuren bereik ik het rendez-vous plekje waar helaas weinig beweging merkbaar is. Ik word er zowaar kattig van, maar hoop dat binnen de kortste keren de mooiste verschijning van heel deze wijk haar opwachting maakt. Dan heb ik haar eindelijk voor mij alleen en maar goed ook. Kater zijn in deze periode is immers niet van de poes. Maar het kan altijd erger.

Beeld je maar in dat je dan ook nog eens gecastreerd zou zijn. Het spinnen zou je wel vergaan, zonder twijfel…….
Waar blijft ze nu toch…..miauuuwwww.

Schrijver: danny cant., 17 februari 2006


Geplaatst in de categorie: dieren

4.0 met 4 stemmen 577



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)