Verhalen

Achter de rug

Met een volle boodschappentas loop ik door het Spijkerkwartier richting huis. Altijd komt er een moment dat ik me afvraag of dit nu de snelste route zal zijn. Precies tijdens deze overpeinzing passeert links van mij een zin, uitgesproken door een vrouwenstem. Op het moment dat de zin tot mij doordringt zie ik wie de woorden zojuist uitsprak. Ik kijk op de rug van een vrouw die mij al telefonerend voorbij fietst. Links aan het stuur haar boodschappentas, haar mobiel heeft ze in haar rechterhand en ondanks de naderende verkeersdrempel heeft ze behoorlijk wat snelheid. Achterop zit een meisje van een jaar of vier. Ze is warm aangekleed en draagt een vrolijk mutsje. “Nee, dat woord ken ik niet”, antwoordt de vrouw door haar mobieltje precies op het moment dat ze mij voorbij gaat. “…Nee ik ook niet”, is de reactie van het kleine meisje achterop. Onverwachts ben ik toeschouwer van dit moment waarbij introductie, verhaallijn en ontknoping zich binnen vier seconden afspelen. Moeder merkt niets en ik geniet des te meer van het meisje achterop, dat onder haar mutsje vrolijk om zich heen kijkt.
Samen verdwijnen ze uit mijn zicht.

Schrijver: Jeroen Zwaal, 19 februari 2006