Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Wild waterkonijn

Aan niets kun je merken, dat het hoofdbestanddeel van mijn pruttelend kookpotje tot een paar dagen terug nog meer dan waarschijnlijk vrolijk rondhuppelde in walmende riolen en aanverwante sloten. Integendeel! Het ruikt almaar heerlijker en mijn kokhalzen neemt af en meet zich een afwachthouding aan.

Geproefd heb ik nog niet maar besluit die vrijwilligheid door te schuiven naar mijn vriendin die binnen een uurtje thuiskomt. Niet erg tactvol, ik weet het, maar in zulke zaken speel ik op zeker. Ik heb nogal een gevoelige maag, weet je!

Het was even schrikken toen de voorbije nacht tijdens mijn krantenronde er opeens iets onder het achterwiel van mijn snorfiets sukkelde. Ik bleef met moeite overeind en wist in eerste instantie niet waar ik overheen was gebold. Bij het terugkeren merkte ik in het flauwe schijnsel van mijn koplamp het slachtoffer zijn laatste stuiptrekking ondergaan om even later niet meer te bewegen. Ik dacht dat het een konijn was. Pas later werd duidelijk, dat naar keurig Nederlandse benaming, ik er niet eens zo ver naast zat. Maar in dit geval dekt een naam al zeker de lading niet!
De lange grijze staart was een eerste indicatie dat de aaibaarheid van dit slachtoffertje zeer zeker niet aan de hoge kant lag. Na een meer grondige inspectie was ik daar zeker van en was ook de naam van het beestje gekend. Ik herkende het van uit mijn jeugd en ze zijn nog altijd even schrikwekkend.

Het was dus een wild waterkonijn, en niet zo’n kleintje. Wat een kanjer! Een volwassen exemplaar haalt makkelijk dertig centimeter en daar moest deze niet voor onderdoen, integendeel. Zijn gitzwarte ogen sprongen eruit en één zelfs een metertje ver als gevolg van onze aanvaring.
‘Daar moet vlees aan zijn,’ sproot het door mijn hoofd in de wetenschap dat er in onze buurt een restaurantje is dat zoiets als een ware delicatesse weet te voederen aan hongerige klanten. Voor grof geld dan nog!
Behalve het oogverlies leek de dode rat ongeschonden en nam ik haar mee naar huis. Het vlees voor morgen had ik dus, maar besloot dit nog even geheim te houden om zo mijn vriendin een gastronomische hoogstandje te kunnen aanbieden. Een keertje geen alledaagse kost!

Ondertussen bereiken de aroma’s van mijn kookpotje een eerste hoogtepunt door een gul overgieten met een uitstekend Trappistenbiertje. Die laat de bijna beetgare brokjes nog wat extra sudderen en geeft kleur aan het geheel. Een kom veldchampignons staat klaar om op het laatste moment erbij te gooien en dan is de kous af.
Dan rest enkel nog het aanzitten, niet teveel bij denken en wat later duimen en vingers aflikken om met een voldaan gevoel na te kaarten over mijn toch wel sublieme prestatie op het culinaire vlak.
In elk ander geval zal onze Fox vanavond niet weten wat hem overkomt. Meestal vangt hij die diertjes met hun ‘jasje’ nog aan, nog nooit of nooit kreeg hij het zomaar op een schoteltje gepresenteerd… Eet smakelijk….

Nota….

…Bovenstaand recept in geen geval alleen uitproberen! Voor je het weet beland je immers bij een dokter. Eén en ander dient op zeer professionele manier te gebeuren.

…Het wild waterkonijn is een exoot, want het beestje is van nature uit afkomstig van Alaska. Toen één of andere Tsjechische idioot op het idee kwam om drie koppeltjes naar Europa mee te brengen in 1905 was het hek van de dam. Ze kweken als konijnen en goed vijf jaar later liepen er al tien miljoen in onze contreien rond. Hoe zij die telden weet ik niet, maar de ambtenaar van dienst zal er zeker een hele poos zoet mee geweest zijn.

…In ons land zijn jaarlijks meer dan 350 voltijdse rattenvangers aan de slag…Kostenplaatje per gewest; vijf miljoen euro.
Het is maar een weetje…

Schrijver: danny cant., 8 juni 2006


Geplaatst in de categorie: dieren

2.5 met 6 stemmen 1.185



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)