Opgeblazen gevoel
Ik kwam ze weer tegen, vandaag, de stadswachten. Opererend vanaf groene banken, in een rustiek Zuiderpark, verwachten ze aan het eind van de maand een frustrerend minimumloon, geen enkele kans op promotie.
Twintig man, wederzijds verdeeld in verdedigers, middenvelders en aanvallers, aan weerszijden bijgestaan door een mannetje voor een veel te groot visnet. Daar de prijzen al zijn verdeeld, doen ze het niet meer voor het geld, frustrerend spelletje voor de kat zijn viool, niet voor de poes.
Gazastrook, enkele kilometers lang, slechts een riem breed, alle middelen zullen aangewend worden om verstikking te voorkomen, men staat op ontploffen.
En dan die eenzame man, die zijn adem verzucht in een plastic vrouw, daar waar hij eigenlijk heel vreselijk vleselijk wou, maar toch maar de hand slaat aan zichzelf.
Rennies helpen allang niet meer, de blaaskaken hebben de schappen leeggeroofd, Nederland is verworden tot een hol land, politici, entrepeneurs en bn'ers hebben hun ziel verkocht.
Holland, ballonnenland, je staat op knappen.
Geplaatst in de categorie: maatschappij