Het verdriet van een vader
Heel lang geleden (toen ik jong was) voetbalde de jeugd op straat, dat kon toen nog. Ook was het in die tijd heel gebruikelijk om op een blinde muur met krijt een doel te tekenen, in het midden van dat doel stond met grote letters ADO geschreven.
Althans, zo was dat in Den Haag, in Rotterdam zal er ongetwijfeld Feijenoord (nog ouderwets met een ‘ij’) of Sparta en in Amsterdam Ajax of DWS hebben gestaan. Haagse jongetjes haalden het niet in hun hoofd om in dat doel de naam van een club uit een andere stad te kalken. Haagse jongetjes waren voor ADO, punt uit! Iedere dag werd er urenlang met een totaal versleten voetbal of tennisbal op zo’n doel geschoten.
Ach wat moest je anders in die tijd, er waren immers nog geen X-boxen, MP3-spelers, Portable Playstations enz. enz. En eens in de veertien dagen mocht je met je vader mee naar het Zuiderpark, altijd op een zondag, kijken naar een wedstrijd die altijd stipt om 14.00 uur begon. Je droomde ervan om later ook in zo’n prachtig rood-groen shirt te mogen spelen. Het leven van een voetbalminnend Haags jongetje stond volledig in het teken van die ene club: ADO!
Dat veranderde in de prille jaren zeventig van de vorige eeuw, Feyenoord en Ajax waren in Europa een begrip geworden en met onze Haagse trots ging het nou niet bepaald florissant. De gevolgen lieten zich raden: er kwamen Haagse jongetjes die fluisterend beweerden dat zij eigenlijk liever naar Feyenoord of Ajax keken dan naar ADO (later FC Den Haag ADO, FC Den Haag en dan weer ADO Den Haag).
En nog later kwam men er zelfs openlijk voor uit een supporter van een club uit een vreemde stad te zijn. En deze ontrouwe zonen van de ooievaarsstad kregen later zelf ook zonen. Die zonen liepen welhaast schaamteloos in Den Haag in een shirt van Ajax of Feyenoord te pronken. Geen gezicht vond ik dat en eigenlijk ook geen gehoor: “ik ben Ajax-suppogtâh”.Toen mijn zoon geboren werd, wist ik één ding helemaal absoluut zeker: mijn zoon werd ADO Den Haag-supporter! Zeker weten! Punt!
Dus probeerde ik hem tactvol, geduldig en pedagogisch volkomen verantwoord een volledig Haagse opvoeding te geven. Ik kocht een dekbedovertrek voor hem in die prachtige Omo-bonte kleuren geel en groen en hij mocht zijn warme chocolademelk drinken uit een beker waar zo’n majestueuze ooievaar op prijkte. Altijd sprak ik lovend over die geweldige club uit het Zuiderpark. Maar de resultaten van ADO Den Haag hielpen niet echt mee om mijn opvoeding tot een daverend succes te maken. En toen Feyenoord er een aantal jaren geleden met heel veel geluk in slaagde om de UEFA-Cup te winnen stortte mijn voetbalwereld volledig in.
“Papa, ik vind Feyenoord eigenlijk veel beter dan ADO Den Haag”, sprak zoonlief. AU! Dat deed pijn. Maar het werd nog erger. Voor zijn verjaardag vroeg hij een Feyenoord-shirt. Ik weigerde uiteraard -er zijn natuurlijk grenzen- en beloofde hem mooiere en veel duurdere cadeaus. Maar z’n moeder was van mening dat je kinderen niet in een bepaalde richting mag duwen, dat je begrip moet opbrengen voor hun mening. Tja, ze zal wel gelijk hebben, ze is een verstandige en moderne vrouw. Ik heb me er maar bij neergelegd, maar ik ga niet naast hem lopen als hij dat shirt draagt.
Uiteraard heb ik vorig seizoen twee prachtige zondagen beleefd toen ADO erin slaagde om twee keer volkomen verdiend van Feyenoord te winnen. En ik weet dat het altijd nog erger had gekund ... want stel nou dat zoonlief had besloten om supporter van A ... Aj ... van die club uit Ams ... van die club uit die stad aan het IJ te worden.
Een beetje hoop op bekering van mijn zoon houd ik nog wel, want als straks dat prachtige nieuwe stadion van ADO af is en er komen nieuwe en goede spelers. En stel dat ADO dan hoger dan Feyenoord gaat eindigen ... wellicht ... wellicht worden al die afvallige Haagse jongetjes (en dus ook mijn zoon) dan weer trotse ADO Den Haag-supporters, gewoon zoals het hoort.
wanadoo.nlGeplaatst in de categorie: kinderen
den haag
746
Geef je reactie op deze inzending: