Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Een dag uit het leven van.....

Een dagje uit het leven van Wilme de Roon, woensdag 26 juli 2006.

Om 6:30 uur word ik wakker en besef me dat ik de jongens (mijn kleinzoon Dennis en vriendje Steven) belooft heb om vandaag naar het Verkeerspark in Assen te gaan. Joepie, een hele dag in de zinderende zon, een heerlijk vooruitzicht. Maar beloofd is beloofd. Dus eruit, douchen, aankleden en verder gereed maken om de zonnige dag aan te kunnen.

Thee gezet en met veel suiker en veel melk (precies zoals de gastjes het willen hebben) geserveerd. Natuurlijk qua gezondheid niet helemaal je dat maar ik ben niet aangesteld als opvoedkundig geval in deze. Mijn taak als oma is om de kinderen een prima week te bezorgen en al het opvoedkundige aan de mama’s over te laten. Dit klinkt erger dan het is hoor. Zelfs bij mij zijn er grenzen. Maar ter zake: gevraagd wat voor brood ze willen. Gezond bruin brood met of zonder dingetjes of witte bolletjes of krentenbollen? Jullie voelen vast wel aan welke keuze de heren maken.

Gewapend met een paar pakjes drinken gaan we op pad richting Emmen in mijn kleine Alto-je (op het park is verder gratis eten en drinken). Steven (die inmiddels al aardig begint te wennen) merkt op dat het autootje niet veel voor stelt. Met enige minachting zegt hij vanaf de achterbank: “Heb jij maar 4 versnellingen??? Kun jij dan wel op de snelweg???” Hm, heus wel.... En dan ziet hij opeens de borden Noorder dierenpark. Daar heeft hij een pas van en wil beslist daarnaar toe. Zijn tante werkt daar dus... Ik leg uit dat we dat nu niet gaan doen daar we naar het Verkeerspark gaan. Ik moet even kijken hoe ik uit Emmen naar Assen kom dus moet even opletten en heb geen tijd voor dit gekout.

Bij het verkeerspark aangekomen (wat ik zowaar zonder verkeerd te rijden vind) slaat de schrik mij om het hart. Ik zie maar een 5-tal auto’s staan dus dat zou kunnen betekenen dat het park gesloten is? We lopen naar de kassa waar niemand voor staat, laat staan erin. De kassa-mevrouw komt aanlopen en ik vraag wat er aan de hand is omdat ik niemand zie. Geanimeerd begint ze te vertellen dat het gisteren rijen dik stond voor de kassa maar omdat het vandaag 35 graden wordt, verwachten ze maar weinig mensen. Alle mensen die daar dus goed over nagedacht hebben besloten tot een andere bezigheid, die dag. Ik dus niet want in mijn optiek is het iedere dag warm dus wat maakt het uit waar je bent.

De heren zoeken een bolide uit en gaan het park rond razen. “Oma, mogen we karten?” “Ja hoor.” Oma, mogen we op een quod?” “Wat is dat?” “Dat is zo’n ding op vier wielen en daar race je dan mee rond over een circuit.” “Waar is dat dan?” vraag enigszins bezorgd. Hoe hard gaat die onzin wel? Ik kijk naar mijn kleine mannetje en maak mij een beetje zorgen. Zijn vriendje is ongeveer twee kop groter en er zit vlees op zijn botten. Alles wat mijn ventje niet heeft. “Wat kost dat dan?” Bij de kassa gaan we dat vragen. En de mevrouw van de kassa wil mij helpen. “Dat kost 5 euro per 5 minuten, dus dat is wel een beetje duur.” Mijn jongens zijn daar niet van onder de indruk en ik weet hoe ze zijn (als dit niet mag, zeuren ze er de hele verdere dag over). Dus ik trek mijn portemonai en leg 10 euro neer. Daar het zulk warm weer is zijn de mannetjes ook alleen bij de quods. Ik moet eerst een formulier invullen dat ik, volledig bij mijn volle verstand, toestemming heb gegeven voor deze actie en het Verkeerspark geen enkele blaam treft als er iets volledig fout gaat. Dat geeft vertrouwen zal ik maar zegge.... Meneer Lubbers (zo riep de kassa-dame de jongeman op die de leiding had bij de quods) geeft de heren een haarnetje en geeft uitleg over het berijden van een quod.


Daar gaan ze dan. Bij een bepaalde bocht houdt mijn kleine het stuur niet meer en sjeest met de zelfde gang van het circuit af en land tegen een boom. O, jee vandaar het formulier maar wonder boven wonder, er is geen letsel. Quod weer op de baan gezet door de heer Lubbers en daar gaat het weer. Het vriendje rijdt rond alsof hij nooit iets anders gedaan heeft.

Wordt vervolgd...

Schrijver: Wilme de Roon, 14 februari 2007


Geplaatst in de categorie: kinderen

2.8 met 4 stemmen 466



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)