fluwelen lapje met pootjes

Onze rode kater Dirk, die met dat rare rattenstaartje, is de killer van ons poezenclubje. Hij vangt en doodt onvoorwaardelijk alles wat hem voor de pootjes komt. Hij is niet kieskeurig, verschoond van enig gevoel van empathie.

Muizen/mollen/libelles/kikkers en af en toe een onoplettend vlindertje sneuvelen als Dirk op jacht is. Ik heb hem nooit geprezen om zijn daden, integendeel. "Gatver Dirk, weer zo'n weerloos beestje dood", roep ik immer weekhartig. Nooit geprezen dus, die rooie met dat rattenstaartje, tot gisteren.

Ik zit op het terras te lezen. Bijna onhoorbaar schuift er een fluweelzwart schichtje voor mijn voeten langs. Een muis!! Alsof hij verlegen is, dat kleine ding. "Sorry hoor, mag ik even bij u langs. Ik ben zo weer weg, besteed vooral geen aandacht aan mij." Ik hoor het hem bijna piepen.

Onmiddellijk paniek bij mij. Zo eng die muis! Ik trek mijn benen hoog op en probeer weer ontspannen mijn boek te lezen. Een minuutje later hoor ik Dirk grauwen. Zo'n geluidje maakt hij alleen als hij iets gevangen heeft. Traag loopt hij onder mijn tuinstoel door. Een fluwelen lapje met pootjes en een staartje hangt achteloos uit zijn roofzuchtige bek. Ik ga mijzelf te buiten. Ik prijs de rooie rover: "Goed zo jongen, braaf, goed gedaan", slijm ik.

Nog nooit een kater zo verbaasd achterom zien kijken.

kat muis verbaasd muis verbaasd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.3 met 6 stemmen 867