Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Het recht in eigen hand

De zoveelste stille tocht, een dode die te vroeg naar de laatste rustplaats wordt gebracht, veel te vroeg. Elke dode door zinloos geweld is een dode teveel elk slachtoffer omgebracht door een dader die zich niet in kon houden is er één teveel. Ieder omgebracht persoon in elkaar geslagen, geschopt, gemolesteerd tot de dood erop volgt is te bizar voor woorden.

Er is blijkbaar geen oplossing voor dit bizarre, krankzinnige, steeds intenser wordende probleem. Er is geen optie blijkbaar, dat wanneer iemands gezicht je niet aanstaat je erop los moet rammen; als iemand naar je vriendinnetje kijkt, je de persoon het licht uit de ogen moet slaan.

Er is geen sprake meer van praten, de taal van vuisten en van voeten is de tegenwoordige taal van verwoesten van levens. Het doodschoppen en slaan van een medemens is blijkbaar de taal die tegenwoordig wordt gehanteerd.

De stille tochten hopen zich op, evenals het aantal slachtoffers, de stille tocht kan nu wel ingevoerd gaan worden als boter bij de vis. Elke dag kan er een tocht worden georganiseerd, 365 dagen per jaar moeten we op ons qui-vive zijn, moeten we over onze schouder kijken, moeten we ons in acht nemen, moeten we onze woorden op schaaltjes wegen, en eerst duidelijk kijken of er niet toch een grammetje teveel doorweegt, want gevaar loert tegenwoordig overal.

We dachten altijd dat de kinderen wel veilig waren, dat ze mondig genoeg waren, dat het allemaal zo’n vaart niet lopen zou. We dachten toch nooit dat dit allemaal gebeuren zou, we geloofden toch in de goedheid van de mens?

Nou ik weet het niet meer, maar veiligheid is niet meer te garanderen, door niemand, je safe voelen, ook als je alleen thuis bent, is geen sinecure. En nou weet ik ook wel dat je bij het oversteken van de weg, door een auto of brommer tegen de vlakte gewerkt kan worden, maar dat zijn ongelukken. We hebben het over de teveel gehoorde term : 'zinloos geweld’... die term had er nooit mogen komen, die had onnodig moeten zijn.

Er lijkt sprake van een nieuw soort oorlog in eigen land; oorlog in eigen buurt en oorlog op scholen, zonder kanonnen (nog) zonder wapens (nog), maar dit hebben we toch nooit geleerd, dit kan toch nooit de bedoeling zijn geweest? Er gaat al zoveel mis, er is al van alles mis!

Het kan toch niet zo zijn dat we met zijn allen tolereren dat dit zinloze geweld standaard plaats gaat vinden?

Een stille tocht helpt niet, alleen misschien voor de directe omgeving zodat zij de dood een plaatsje kunnen geven. Maar dat plaatsje zou er helemaal niet moeten zijn, dat plaatsje zou er pas mogen zijn als het slachtoffer zijn leven achter de rug had, als hij had kunnen doen en laten wat hij wilde, als hij zijn school af had kunnen maken, als hij een baan had kunnen zoeken en vinden, als hij verkering had gekregen en vervolgens samen met een partner een mooie toekomst op had kunnen bouwen. Als hij iets zou hebben betekend in de maatschappij en als hij vervolgens zelf kinderen had gekregen, ze had kunnen voorbereiden op de toekomst, zodat zijn ouders opa en oma hadden kunnen worden. Maar diezelfde ouders mogen hun kind naar zijn laatste rustplaats brengen en ik vraag je:

Snappen jullie er nog wat van? Ik namelijk niet.

Schrijver: an.terlouw, 4 november 2007


Geplaatst in de categorie: maatschappij

4.0 met 3 stemmen 353



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)