Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Vaarwel, mijn waarde vriend...

Mij is het de eerste keer overkomen dat ik van een goede makker, een vriend, zo intens afscheid heb genomen bij het schrijven van een afscheidsbrief terwijl de plechtigheid (rond de asurn) plaatsvond. Totaal gefocust op het gebeuren zette ik mij aan de schrijftafel en was dan in innige gedachte (bijna in trance) bij hem en zijn familie. Toegegeven, ik heb het moeilijk gehad bij het analytisch nadenken over die zeer lange periode waarin we elkaar ontmoet, gewaardeerd en gerespecteerd hebben.


8… K……., 20 nov 2007 om 10.00 u


Beste M……..,


Om persoonlijke redenen, je wel bekend, ben ik noodgedwongen weggebleven van de afscheidsplechtigheid van Fl... die op het eigenste moment dat ik je schrijf, plaats heeft.
Ik neem bij deze manier van aanwezigheid deel aan dit droevig gebeuren. Mijn gedachten zijn nu bij jou, M… en je kinderen en kleinkinderen: innig en gelaten.
Fl.. ken ik al langer dan jij. Het is ongeveer, dag op dag, 54 jaar geleden dat hij ons op de kazerne van de Luchtbal als jonge sergeantmilicien vervoegde. Samen zouden we, twaalf maanden lang, optrekken met de soldatenmiliciens. We hebben lief en leed gedeeld maar ook vreugde gekend. We hebben elkaar beter leren kennen en waarderen waaruit later een echte wederzijdse vriendschap is gegroeid.

Na onze legerdienst zijn we met elkaar blijven corresponderen. Al zijn brieven heb ik nog bewaard. Ze liggen nu al wel een poosje in een map op zolder bij het archief. Hij schreef me altijd in groene inkt. (?) Zijn geschriften waren steeds welkom en zeer aangenaam om te lezen. Fl... bleek een erudiet te zijn, sprak en schreef verscheidene talen en bekwaamde zich altijd maar verder. Fl... was ook aanwezig op mijn huwelijk. Helaas ben ik vergeten wat hij me heeft gegeven als geschenk. Ben er wel zeker van dat het zeer nuttig zal zijn geweest. Samen zijn jullie als een verliefd koppel toen ook bij ons op bezoek geweest. Ik zie jullie nog elkaar zitten knuffelen op de sofa. Fl... was zeer verliefd op jou, M….

Samen zijn jullie dan ook later getrouwd. Ik was ook op het huwelijksfeest aanwezig: twee gelukkige jonge verliefde mensen te midden de familie en de echte vrienden.

Zoals wij hebben jullie twee kinderen gehad, wij twee jongens, jullie twee meisjes. Evenwicht hersteld. Fl... was altijd begaan met zijn gezin. Altijd wou hij vooruit. Betere arbeidsvoorwaarden, een interessantere job en beter betaald. En Fl... slaagde erin.

Op zijn pensioengerechtigde leeftijd heeft hij de er tevreden en voldaan de riem afgelegd.

Zijn bezorgdheid voor zijn gezin heeft hij nooit onder stoelen noch banken gestoken. Fl... was een bezige bij. Geen prutser maar iemand die ernstig werk maakte van zijn hobby’s. Zijn gedrevenheid heeft resultaten opgeleverd. Zijn stamboekonderzoek bleek zijn stokpaardje te zijn. Hij kon me er minutenlang via de telefoon over uitweiden. Zijn pc-ervaring met Vista hield hem constant alert. Hij wou niet opgeven, hij moest en zou het onder de knie krijgen… ach Fl..., nu ben je er niet meer. Je laatste e-mail dateert van exact 9 dagen geleden.

Toen ik je in januari van dit jaar op je ziekbed aantrof was je nog vol optimisme. Zelfs in je laatste bericht stak je de draak met wat komen zou. Verleden week zondag aan de telefoon, hoewel wat zwakjes, was je nog zo luimig. Het zou de laatste maal zijn dat ik je hoorde, beste vriend. Jij, die me voor een paar maanden nog bent komen bezoeken in het ziekenhuis en me moed gaf om te geloven in het comfort van het leven na mijn operatie. Het zou de laatste keer worden dat ik je zag. We hebben toen afscheid genomen als een “tot weerziens” zonder te beseffen dat het voor goed zou zijn, ja voor altijd.

Nu Fl..., ben ik dicht bij jou in gedachten terwijl je familie en vrienden zich rondom je asurn hebben verzameld. Ze luisteren nu innig naar de lieve afscheidswoorden en laten hun tranen de vrije loop, wat ik nu ook laat gebeuren: tranen van verdriet, tranen van machteloosheid, tranen om je verloren vriendschap.

Ik ween Fl... voor jou zoals ik wellicht nog nooit heb gedaan voor een andere vriend. Er was iets tussen ons dat wij beiden aanvoelden en deelden als niemand anders, als echte vrienden.

En voor die echte vrienden, beste Fl..., kan je oprecht wenen bij hun definitief afscheid.

Vaarwel mijn vriend. Ciao, mi amigo, arrividerci!

Jan


Noot: ’t Is nu 10.45 u. Fl..., waar ben je?
10/12/2007

Schrijver: Jan Coessens, 10 december 2007


Geplaatst in de categorie: afscheid

2.1 met 7 stemmen 1.546



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)