There’s something wrong about not feeling right…

Het vervelende van parkeergarages, met name die van overdekte winkelcentra, is, dat zij altijd mudvol zijn. Dat dwingt mij naar de bovenste verdieping te rijden. Als ik mijn auto afsluit en naar de uitgang loop zie ik dat deze parkeerverdieping op het dak is. Alles is open maar wel afgesloten met een anderhalf meter hoog hek van gaas. De harde wind fluit ongehinderd door de depressieve ruimte.

Een hoek omslaand sta ik plotseling tegenover een vrouw die op de motorkap van haar auto zit. Haar portier staat open. Uit de radio in haar auto klinkt een countryliedje: “There’s something wrong about not feeling right…’
Cynische tekst in aanmerking genomen dat de vrouw een pistool in haar hand heeft. En dat pistool is op haar eigen hoofd gericht.

‘Mag ik een opmerking plaatsen, voordat u de trekker overhaalt?’ vraag ik beleefd.
Een kleine verwijding van haar pupillen is de enige reactie en dat beschouw ik maar als een bevestiging.
‘Het zit namelijk zo; ik moet even een cadeautje kopen in het winkelcentrum hiernaast. Mijn oma viert namelijk haar 99ste verjaardag. En ik hoor het u al denken; van zo’n leeftijd kun je alleen maar dromen haha. Zo te zien is zelfs dat voor u niet meer haalbaar. Sorry, laat ik tot the point komen. Als u nu de trekker overhaalt zit mijn gister aangeschafte overhemd van Armani onder de bloedklodders. En dat kunnen wij natuurlijk niet hebben hè?‘

Een wenkbrauw beweegt iets omhoog.. Als een kleine uitnodiging om mijn uitleg te vervolgen.
‘Ik bedoel, het is toch op z’n minst een beetje slordig om met een bebloed overhemd op de 99e verjaardag van je oma aan te komen?’
De andere wenkbrauw gaat nu ook omhoog. Het pistool tegen haar hoofd trilt een beetje.
‘En o ja, wilt u misschien nog vijf minuten wachten met schieten nadat ik hier weg ben?’
Haar lippen die eerst een dunne streep vormden, wijken een beetje waardoor de mond iets gaat openhangen.
‘Ja niet dan? Als iemand mij hier de deur ziet uitkomen nadat er vijf seconden daarvoor een knal heeft geklonken en men uw nog warme lijk aantreft, wie denkt u dat men dan gaat verdenken?
Ja, daar had u niet bij stilgestaan hè? Dan kan het zomaar gebeuren dat ik verstek moet laten gaan op mijn oma’s verjaardag. Had ik al gezegd dat ze 99 is geworden?’

Haar hand trilt. Haar lichaam begint te schokken. “There’s something wrong about not feeling right,” klinkt het nu meerstemmig uit de radio.
‘Gezellige muziek,’ zeg ik. ‘Zelf uitgezocht?’
Dan laat ze haar pistool zakken terwijl ze in huilen uitbarst. Gierende uithalen, vanuit haar tenen. Haar schokkende lichaam glijdt van de motorkap.

Zachtjes schop ik het pistool opzij en neem haar in mijn armen .’Huil maar, huil maar’ fluister ik keer op keer terwijl ik met één hand onhandig manoeuvrerend met mijn mobieltje het alarmnummer bel.
Na een kwartier draag ik de nog steeds huilende vrouw over aan de hulpdiensten en kijk toe hoe zij voorzichtig ondersteund naar een wachtende auto wordt begeleid.

Nadat alles weer rustig is, stap ik in mijn eigen auto en vraag mij na een paar uur pas af wat ik daar nu eigenlijk ging doen.
Had ik al gezegd dat het mijn eerste vrije dag in vijf weken was…