Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Levensverhaal. deel 5

Het vorige was een moeilijk deel voor mij.
Dit deel is nog moeilijker.

Nu was het dus al zo ver gekomen dat er zogenaamd incest bij mijn kinderen was gebeurd.
Mijn kinderen 5, 4 en 2 jaar oud. Hoe komen ze daar bij! Maar ik geloofde het ook nog in het begin.
Totdat de stichting van de rechter eiste dat ik ze helemaal niet meer mocht ontmoeten.
Ik had op dat moment mijn kinderen al 2 jaar niet meer gezien. Ik wist van gekte niet meer wat ik moest doen.

Ik begon te drinken te gokken eigenlijk alles, als ik maar niet hoefde te denken aan de dingen die er gebeurd waren. Ik denk dat ik geestelijk niet meer stabiel was.
Of te wel hetgeen wat de stichting beweerde dat ik geen stabiliteit in mijn leven had, zo ver was het nu gekomen.

In deze periode leerde ik de vrijgezel van het dorp kennen en ik klampte mij aan hem vast.
Zo vast dat we zelfs besloten om te trouwen en op deze wijze voor de stichting aan te tonen dat ik weer stabiel en sterk genoeg was om mijn kinderen terug te krijgen.
Een kat in nood maakt gekke sprongen. En de nood was bij mij heel erg hoog aan het worden.
Dus er werd besloten dat Ronald en ik gingen trouwen. Ik weet niet of het eerlijk was van mij, ik denk eerder een poging om mijn hoofd boven water te houden.

Wat ik niet wist, was dat er een onderzoek gaande was naar het zogenoemde misdrijf van incest bij mijn kinderen.
Ronald en ik wilden niet al te lang wachten met trouwen en de kaartjes waren al verstuurd.
Toen er plotseling op vrijdagavond om 11 uur de bel ging en er politie voor de deur stond.

Nu ik dit schrijf komen al die afschuwelijke beelden weer voor mijn ogen.
De politie had de man van 2 jaar terug, die mij zo vriendelijk buiten had gezet, willen verhoren.
Ondertussen was deze man allang weer samenwonend met iemand anders, niets wetend van de verdenking van de Nederlandse politie van Kruiningen,die hem als een verdachte zag.

Deze man had zich die avond opgehangen en het was hem dit keer gelukt.
Omdat hij zich verhangen had kwamen zij mij nu arresteren voor toelating van incest op mijn kinderen.

De politie pakte mij op voor iets wat in mijn ogen voor 100 procent niet gebeurd was. Iets wat ikzelf het ergste vind dat een kind kan overkomen, omdat het zoveel schade nalaat, daar werd ik voor opgepakt.
Ten slotte pakten ze de zoon ook nog eens op. Op de dag dat zijn vader zich had verhangen. En waarom, omdat men dacht: als iemand zich ophangt, dan zal hij wel schuldig zijn.

Voor het eerst in mijn leven maakte ik mee dat leugens waarheid werden en waarheid leugens.

Achteraf ben ik vrijgesproken, maar ondertussen had ik wel het stempel. Ronald liet mij vallen en omdat de zoon van mijn kennis op zo wrede tijd werd opgepakt, vertelde zijn moeder overal dat dit alles mijn schuld was. En dat de vader van haar kind nog geleefd had, als ik hun zogenaamd niet verteld zou hebben dat hij mijn kinderen had misbruikt.
Het was voor mij niet meer te volgen, ik werd uit de voogdij gezet en dat was het. Ik had geen kinderen meer.

Toen wou ik liever sterven dan blijven leven. Mijn vrienden waren door het verhaal van de ex vrouw in één dag mijn vijanden.
De enige reden dat ik op dat moment geen zelfmoord gepleegd heb, is dat ik mijn kinderen ook dat nog eens niet wou aandoen.
Dat zij zouden moeten zeggen: ja, mijn moeder heeft zelfmoord gepleegd.
Nu weet ik soms nog niet of dat de juiste keus geweest is.
Ik weet zeker dat in de periode dat mijn kinderen bij mij waren (in een wel of niet onstuimig leven) niemand, maar daadwerkelijk niemand aan mijn kinderen geweest is.
Ook de man niet die zich zelf heeft verhangen.
Maar wat daarna gebeurd is? Toen ik ze eenmaal afgezet had in Roosendaal, daar kan ik niets over zeggen.

Ik weet niet meer goed hoe ik de daar op volgende jaren door het leven ben gegaan. Het enige wat ik nog kon doen was vertrekken uit Rilland en ik ben naar Antwerpen vertrokken.
De stichting heeft altijd geweten waar ik was! Maar dat werd niet doorgegeven aan mijn kinderen. En ik heb nooit een enkel verslag gehad. Er is nooit meer iets verteld tegen mij!

Na al die jaren zijn ze eindelijk groot genoeg.
En nu krijg ik de meest vreemde en enge verhalen te horen.
Van de mensen van wie ik altijd geloofd heb dat zij achter mij stonden.
Laatst hoorde ik dat de vader van de familie waar mijn kinderen de eerste week geweest zijn en waar mijn oudste zelfs nog is, dat die vader door verschillende ouders is aangeklaagd voor incest bij de kinderen die daar waren opgenomen.

Einde van deze zeer emotionele periode.

Schrijver: E van Dam, 16 maart 2008


Geplaatst in de categorie: ex-liefde

4.2 met 11 stemmen 764



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)