Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Ontspanning

Op een mooie vrijdag in mei gingen we met z’n drieën naar Valkenburg om te badderen en te bubbelen. Toen we arriveerden, konden we meteen de chips ophalen evenals de smetteloos witte badjassen en handdoeken.
Vol verwachting betraden wij het serene en subtropische zwembad, zo geheel anders dan het koude wedstrijdbad dat we gewend zijn. Oké, normaal gaan we baantjes trekken, maar vandaag niet. Dat kan ook niet, want voor je het weet, word je meegevoerd door een draaikolk of stroming.

We gaan eerst tien minuten op de zonnebank en kijk dat is zo helemaal niets voor mij. Ik lig nauwelijks of ik begin te piekeren of ik er nog wel uit kan en voorzichtig duw ik de bovenkant omhoog, ja zie je wel, er komt geen beweging in en volledig in paniek duw ik de bovenkant omhoog en spring van de bank.

“Is er iets?” informeert mijn dochter.
“Dit is echt niets voor mij!” piep ik.
“Ga nou maar liggen,” antwoordt ze.

En dat doe ik braaf, ik kruip terug op de zonnebank en behoedzaam sluit ik het hemeltje. Ter controle houd ik mijn hand op de rand, die klep zou eens dicht moeten vallen. Straks verbrand ik mijn arm, na minder dan een minuut begin ik alweer te piekeren, lig ik wel goed, moet mijn hoofd niet dichter bij de ventilator, ik weet het bijna zeker: ik lig niet goed! Wordt mijn hoofd niet te heet. Nauwelijks enkele minuten later stap ik opnieuw naast mijn helverlichte bankje. Ik kijk op de klok, slechts twee minuten te vroeg.

Ik heb dringend behoefte aan verfrissing en dat komt goed uit, want er staat spray binnen handbereik, ik spuit een beetje op mijn hals en met een tissue dep ik mijn hals. Mijn dochter is ook klaar en staat op, pakt de spray en reinigt de zonnebank! Oh, er begint nu een lichtje te branden,dus dat is de bedoeling! Nu ja, ze ontsmet ook mijn bank.

We zijn toe aan een nieuwe uitdaging. Laten we in het bubbelbad relaxen, voorzichtig daal ik af,ik houd me goed vast, maar des al niet te min slaag ik erin om een enorme schuiver te maken, waarbij mijn voet van het trapje schiet, ik blijf nog met een arm aan de leuning hangen, ik forceer mijn knie, kneus mijn enkel en blesseer twee tenen.
Happend naar adem zit ik even later op een bankje, bij te komen van mijn entree.
Volgens de reclame is zo’n dagje thermen heel ontspannend.

Schrijver: Bij, 11 mei 2008


Geplaatst in de categorie: vakantie

2.8 met 4 stemmen 524



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)