Verhalen

Mooie dag

Het is druk op het terras, aan de kant van de Meent dan, daar waar de zon staat.
Er wordt druk gekletst en heimelijk of openlijk wordt al het passerende schoons bewonderd.
Ik nip aan m'n Westmalle dubbel en kijk af en toe naar de overkant, waar een knappe blonde dame op een bankje druk zit te sms'en.

Over de brug komt een man van middelbare leeftijd aangelopen, z'n bewegingen zijn grotesk, z'n pas iets te groot en snel. In zijn linkerhand houdt hij een tas krampachtig vast.
Hij ploft neer naast het meisje en begint te praten. Niet tegen haar en niet in zichzelf, maar tegen een onzichtbare metgezel.
Over een pony voor zijn dochter, over het uitblijven van een salarisverhoging en dat hij werkeloos is. Losstaande zinnen, fragmenten uit het verleden.

Het is duidelijk dat ze niet meer op haar gemak zit, schuift wat op en neer en kiest na een korte tijd het hazenpad. Hij blijft nog een stiefkwartiertje zitten, druk pratend en gebarend, loopt dan in dezelfde draf richting centrum.
Waar hij kijkt kijken de voorbijgangers net weg, niemand ziet hem, hij is even zichtbaar als zijn schimmen uit het verleden.
Dan verlies ik hem uit het oog, opgenomen door de massa.

Ja.. het was een mooie dag.