Jelena (Deel 9)
Tien uur 's ochtends. Ik word wakker in een bad van zweet. Weer een nachtmerrie. De zomerzon staat hoog aan de hemel en de slaapkamer voelt als een sauna. Die rotzomer… sinds ze weg is. Wéér een nachtmerrie, en ik word opnieuw duizelend in het zweet wakker. Ik trek de gordijnen open, wankelend op m'n gammele benen. De koek is gewoon helemaal op. Je bent er niet meer…
Al lang niet meer en elke ochtend sinds 33 nachten word ik wakker na een nachtmerrie. Eigenlijk geen nachtmerrie, maar een droom. Enkel het wakker worden is een nachtmerrie. Nu sta ik voor het slaapkamerraam in de brandende zon te staren en sla in een reflex m'n rechter onderarm voor m'n ogen omdat het licht zo fel is. Ik zit nu bijna vier weken hier, helemaal alleen, ergens in een Italiaans stadje dat dicht aan de Middellandse zee ligt. Ik dacht dat ik hier op andere gedachten zou kunnen komen, maar het werkt voor geen meter. Ik droom elke nacht over haar. Hoe kan het ook anders. Hoe kon ik denken dat ik zou kunnen vergeten door 1200 kilometer te verhuizen. Het lijkt alleen maar erger te worden. Ik kan de zeven jaar relatie met meer hoogtepunten dan dieptepunten met die prachtige vrouw niet zomaar aan de kant schuiven. Ik kan het niet uit m'n gedachten verdringen. Het waren zeven jaren van mijn dertigjarige leven, dat is niet niks.
Ik draai me om en grijp de witte badjas die over de stoel hangt. Zodra ik hem optil zie ik de foto's weer liggen. Foto's met een glimlachende vrouw, een kusmond en een glas wijn dat achterover geslagen wordt tijdens een nachtje op de veranda voor ons vroegere huis in Twente…
Oh ja, nu weet ik weer hoe ik in slaap ben gevallen. Ik was in dat café waar iedereen vrolijk tegen me deed. Dertig dronken Italianen met duizenden goede bedoelingen die me onophoudelijk inpeperden dat m'n gevoel vanzelf een keer uit het dal geklommen komt en dat ze vast en zeker terug komt als ze echt van me houdt, en als niet… dan is ze het niet waard om op te wachten. En met elke slok ging ik meer in hun woorden geloven. Deze dubbelzinnige uitingen helpen me in werkelijkheid niet echt verder en ook de drank maakt het niet veel aangenamer. Het was de derde keer deze week dat ik dronken in m'n appartementje aankwam. Maar met die hitte kom ik gewoon niet in slaap, ik móet wel wat alcohol drinken. Anders doe ik geen oog dicht in dit hete land.
Tijd om een sterke bak koffie te zetten en dan slinger ik de TV aan om het ochtendnieuws te bekijken. Mudley, mijn trouwe viervoeter, staat onderaan de trap te kwispelen. De husky met een bruin en een lichtblauw oog staat waarschijnlijk al een uur klaar om uitgelaten te worden en je kunt zijn maag bijna horen knorren. Mijn grote vriend Mudley, hij is altijd trouw. En hij is bovendien heel wat eerlijker als Jelena. Maar helaas weet het dier me niet te helpen Jelena te vergeten.
Ik schud een halve kilo brokken in zijn voerbak en zet de koffie aan. Nog altijd zo duf als een konijn loop ik de woonkamer in en zet de TV aan. Na een plof in het witte bankstel pak ik de telefoon om Guido, een Nederlander die al een jaar of tien in dit dorp woont, te bellen. Ik leerde hem kennen via het internet, tijdens mijn online zoektocht naar een appartementje ver van huis en onder de Méditerrane zon. We hebben bijna elke dag contact. Guido is een soort gids die me de omgeving laat zien. Tijdens een van onze tochten bleek dat Guido's verleden niet veel afwijkt van het mijne. Ook hij had een lange relatie die op de klippen liep. Ook zijn vriendin ging er vandoor toen het in de relatie slecht ging. En net als in mijn geval bleek de man met wie ze er van tussen ging een persoon die met weinig woorden iedereen over kon halen, en met die methode een aardig fortuin had weten te verdienen met de handel in jonge tweedehands auto's. Hetzelfde type als de man die Jelena bij me vandaan nam, toen onze relatie haar diepste dal kende.
Jelena zag het niet meer zitten omdat ik onder m'n depressies leed. Ik kon gewoon niet meer enthousiast zijn, er kon geen lachje meer af en Jelena kon niets meer goed doen. Ik liep constant door het huis te banjeren en opmerkingen over wat ze aan het doen was te maken. We dreven volledig uit elkaar, en toen leerde ze die man kennen. Die gek met zijn autohandeltje. Hij zei: "Ik ga haar gelukkig maken. Ik ga dat herstellen, wat jij in Jelena kapot hebt gemaakt". Ze was van de ene op de andere dag weg. Ik kwam van mijn werk naar huis en de telefoon ging, het was Jelena die me vertelde dat ze niet meer naar huis zou komen. En dat was het. Ze kwam nooit meer naar huis. Ik heb haar sindsdien slechts nog één keer gezien…
duodichters.comGeplaatst in de categorie: ex-liefde
jelena
606
Geef je reactie op deze inzending: