Mannen, vrouwen en mensen

De discussie was of vrouwen evenveel mogelijkheden hadden om de verlichting te bereiken als mannen. De discussie werd gesmoord gevoerd, want er was een nieuwe leerling aangenomen door de meester, en de zeven doorwinterde – mannelijke – volgelingen hadden zo hun bedenkingen.
De nieuwe adept had een leuk snoetje en jolige borstjes. Het feit dat ze een vrouw was, maakte dat ze een apart vertrek kreeg toegewezen dat grensde aan de kamer waar de zeven debat hielden.

“Alleen al het feit, dat ze apart moet slapen, is in haar nadeel”, fluisterde de Duitser, “is het niet zo dat de meester ons heeft verplicht alles samen te doen, eten, slapen, werken, opdat we elkaar kunnen observeren en zo wakker houden”?
De rest knikte, de een al wat heftiger dan de andere.
“Trouwens”, vulde de Australiër aan, “zij zou nooit de fysieke arbeid kunnen verzetten die wij verstouwen”.
Weer instemmend gemompel.
“Misschien heeft de meester haar toegelaten als test voor ons”, opperde de Nederlander.
Nu werd er bedachtzaam naar elkaar geknikt.

“Misschien”, klonk de zachte maar indringende stem van de meester, “heeft zij net als jullie honger en zoekt ze bevrijding”.

De zeven verstijfden even en maakten toen vlug plaats om de meester in hun midden te laten.
“Jullie hebben al veel bereikt, maar als er een vrouw in het spel is, dan steekt begeerte weer de kop op”. Hij maakte een afwerend gebaar toen er zwak protest uit de groep oprees.
“Wat willen jullie? Mannen blijven of mensen worden? Een vrouw als een mens zien of zien als iets wat alle religies altijd hebben gedaan; een steen des aanstoots? Foei! Ja, ze is mooi. Dat maakt haar oprechte streven nog nobeler, want mooie mensen hebben vaak niet de behoefte om zich te willen ontdoen van oppervlakkige persoonlijkheid, omdat de verleidingen van deze wereld voor hen nog veel groter zijn. Of zouden jullie willen dat ik haar verplicht om in een laken rond te lopen? Waar hebben we dat, pardon, waar zien we dat nog?”
De meester keek streng in het rond.
“Daarbij, waar staat geschreven dat ieder mens dezelfde fysieke capaciteiten moet hebben om de weg te kunnen volgen? Zo worden mensen met een handicap flink gediscrimineerd, nietwaar? Sommigen zullen een ganse berg verzetten en onwetend sterven, anderen zullen leren hoe ze perfect een tapijt moeten weven en de Koninklijke weg opgaan. Wat weten jullie? Wie van jullie de grootste heeft? Gebruik de aanwezigheid van deze jongedame om jezelf te leren kennen, eerder dan haarzelf te leren kennen. Jullie zijn hier niet voor niets. En zij voorzeker ook niet.”

De meester stond op, keek nog eens naar de zeven en zei kortaf, “goedenacht mensen” en verdween.

De sfeer bleef bedrukt. Niemand zei iets. Toen klonk het vanuit de andere kamer:
“Is jullie niets opgevallen?” Nu voelden ze zich nog meer betrapt, want de stem van de vrouw was zeer goed hoorbaar.
Ze ging verder: “hij zei, goedenacht MENSEN, dus ik denk dat hij het wel goed voor heeft met jullie. Ik hoop dat hij me ooit ook zo zal begroeten”.
Op slag is zij een van hen geworden. En nee, er is geen relatie uit voortgevloeid.
Ze is wel haar leven lang bij de meester gebleven, maar dat is een ander verhaal.