Klein Duimpje en de Kruimeldief, sprookje over schizofrenie

Er was eens een Klein Duimpje, een schat van een jongetje. Maar het ging al gauw mis! Zijn vader ging dood en ze moesten verhuizen. Met zijn zusje en moeder gingen ze wonen in een gezellig huisje in het naburige dorpje. Een gelukkige tijd volgde en alles ging volgens plan want moeder verdiende de kost. Maar op een dag ging Klein Duimpje van huis met een snee brood om te vissen, hij wilde immers ook wat verdienen en moest leren van zichzelf.

Het lukte wonderwel maar op de terugweg verloor hij zijn bewustzijn en kon de weg naar huis niet meer vinden want de kruimels die hij had gestrooid waren weggenomen door de Kruimeldief Schizofrenie. Er waren ineens ook geen herinneringen meer aan vroeger en hoe hij ook zocht hij was alleen in het Sprookjesbos met wolven en reuzen en er was geen weg meer terug dan vooruit.

Vol goede moed met zijn zakmes en hengel sliep hij onder de blote hemel en ontdekte dat hij veertig jaar oud was, de tijd had met zijn kruimeldief een grapje met hem uitgehaald en hij moest maar gauw zorgen dat er een nieuw huis kwam met mensen want vroeger bestond eenvoudigweg niet meer.

Daar kwam al een prinses aangelopen met een formulier van een zorginstelling. Klein Duimpje was moe en wist niet beter dan te tekenen. Hij wilde veilig en vrij zijn en dit leek hem het beste. Die kruimeldief ook, zijn hersens werkten niet meer goed maar ons Klein Duimpje had daardoor toch de weg gevonden naar een nieuw Huisje!

Einde Sprookje, al goed, maar wel vervelend, Thomas zonder kruimels...

Schrijver: foppe oostenbrug, 24 augustus 2008

foppeoosttelfort.nl

Biografie van deze schrijver

ziekte sprookje schi sprookje schizofrenie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 21 stemmen 1.125