Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De tandenfee

Als ik vroeger een tandje of kiesje verloor, werd mij het mooie sprookje voorgehouden van de tandenfee. Deze toverdame kwam ’s nachts aan je bed om het tandje of kiesje om te ruilen voor een centje. Ik keek dan vol verwachting de volgende morgen onder mijn kussen en telkens lag daar netjes de verwachte 10 cent. Wat voelde je je rijk! Met het centje gewapend ging je dan naar de kruidenier en keek in de grote potten met lekkers wat je hier wel niet allemaal voor kon kopen.

Dit verhaal van de tandenfee vond ik zo mooi, dat ik de traditie van het sprookje ook bij mijn kinderen heb voortgezet. Onder hun kussen kwam dan niet het dubbeltje te liggen maar een hele euro. Of mijn dochters zich met deze euro net zo rijk voelde als ik toen, dat vermoed ik niet.

Het tandenfeeverhaal heb ik altijd in hetzelfde genre gezien als de Sinterklaasmythe. Waarschijnlijk met name omdat ik, zowel bij de tandenfee als bij het schoenzetten, regelmatig mijn taak hierin verzuimde. Ten aanzien van de schoentraktaties heb ik dit altijd op de valreep nog kunnen herstellen. De kinderen kwamen dan vol verwachting uit hun bed en waren zo opgetogen dat er bij mij snel een lampje ging branden. De kinderen moesten zich dan verplicht eerst omkleden, zodat ik snel naar beneden kon rennen om mijn fout te herstellen.

De tandenfee had bij de kinderen een minder grote geloofwaardigheid dan de goedheiligman. Als de euro niet onder hun kussen lag, kwamen ze mij, met een glimlach om de lippen, vragen of de tandenfee de euro toevallig bij mij had afgegeven. Natuurlijk bevestigde ik dit, haalde de euro uit mijn portemonnee, en vertelde erbij dat de tandenfee het kussen niet op kon tillen omdat ze daar zo lekker op lagen te slapen.

Vandaag hebben we met een klein drama te maken gehad. Mijn jongste dochter had zo’n kiespijn, waardoor we deze dag bij de tandarts terecht kwamen. Bij de tandarts aangekomen moest helaas een melkkiesje getrokken worden. Twee nare prikken, wat getrek en daar lag de rotte kies. In de auto terug naar huis noemde ik, om haar enigszins te troosten, het grote voordeel van het verliezen van een kies; de tandenfee zou vast op bezoek komen. Het blijft even stil naast mij en dan zegt ze, met een nog verdoofde moeilijk pratende mond, `Mama, misschien krijg ik deze keer wel vijf euro van de tandenfee, omdat ik zo flink ben geweest`. Ik schiet in de lach en antwoord,` tja, misschien is de tandenfee wel knettergek en legt ze wel 100 euro neer`. Gezamenlijk lachend rijden we verder naar huis.

En daar sta je dan ’s avonds voor haar bedje. Wat nu…?

Schrijver: Floor Moonen, 7 november 2008


Geplaatst in de categorie: kinderen

3.8 met 13 stemmen 1.481



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)