Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Aanslag

Het plakkerige gevoel van de springstof onder haar borsten was verdwenen. Met een vaart van 100 kilometer per uur reed zij over de snelweg. Ruim op tijd. Niet te snel, niet te langzaam. Precies zoals afgesproken met de leider van Zwarte Valk. Al zo vaak had zij dit geoefend, zowel in gedachten als in het echt. Vandaag moest het gebeuren. In haar tas zat de mobiele telefoon. Daarmee zou zij straks de bom tot ontploffing brengen. Met zichzelf en zoveel mogelijk anderen daarbij. Naast haar zat Omar, haar maat in deze actie. Ze kenden elkaar al zo lang. Allebei waren ze even goed getraind voor het grote doel. Ook hij was onder zijn bovenkleding omgord met explosieven.

Nee, vandaag zou het zeker niet gebeuren. De boer had zijn drachtige koe in de wei bekeken. Het zou nog een paar dagen duren voordat de koe zou kalven. Des te beter, dacht hij, dan is het weekend voorbij. Doordeweeks kon hij makkelijker hulp inroepen in geval van nood. Zijn laarzen zompten door het gras. Hij sjokte terug en draaide het hek achter zich dicht. Met voldane blik keek de boer om naar zijn vee. Stond Clara 24 wel goed op haar poten? Een tikje onrustig was ze wel. Gedachteloos trok hij de grendel los om opnieuw het veld in te gaan. ‘Nou ja’, mompelde de boer.

Het liep op rolletjes. Het was niet druk op de weg. Deze zaterdagochtend was het ideale tijdstip. In de stad zou ze de auto aan de rand van het centrum parkeren. Die zouden hun strijdmakkers later ophalen. Ze zouden naar het plein lopen, naar punt Q. Om geen argwaan te wekken zouden ze hand in hand lopen, als geliefden. Er zouden veel ongelovigen meedoen aan de protestmars. Toespraken zouden worden gehouden en live muziek gemaakt. Natuurlijk was er wel beveiliging maar die was als gatenkaas. Hun strijdmakkers daar zouden ervoor zorgen dat ze ongemoeid konden doorlopen. Op punt Q zou zij om 11.50 uur precies de afgesproken code intoetsen op de mobiele telefoon. Haar team, Zwarte Valk, had het allemaal uitgezocht. Doel van hun actie was dood en verderf zaaien. De ongelovigen zouden branden in de hel en kregen hun verdiende loon. En de gelovigen zouden hun loon krijgen bij de profeet, bij Allah, samen met haar en Omar.

‘Wat? Hoe is dat mogelijk?’
Ze trapt op de rem want ze heeft geen keus. Een rij opflakkerende remlichten voor haar markeert de file.
‘Laat het kort duren, Allah sta ons bij.’
Ondanks haar smeekbede komen ze klem te zitten, op de linker rijstrook.
Gelukkig, denkt ze, er is nog volop tijd.
De klok op het dashboard tikt de tijd weg. Voor en achter stappen ongeduldige bestuurders uit hun wagen om te kijken wat er aan de hand is. 11.15 uur: de autoradio meldt een ongebruikelijke file van twee kilometer op hun stuk snelweg. Om 11.25 uur zit er nog steeds geen centimeter schot in. Het hart bonkt in haar keel. Binnen drie minuten moeten ze weer rijden, anders is het te laat. Haar ogen spieden de omgeving af. De vluchtstrook? Ze geeft richting aan en ondanks hun boze blikken maken de automobilisten om haar heen ruimte. Eenmaal op de vluchtstrook ziet ze in de verte een versperring. Er staat een politiebus met zwaailichten dwars over de vluchtstrook. Controle? Angst, verlammende angst.
‘O grote profeet, wat een nachtmerrie’, zegt zij.
‘De actie wordt niks, we moeten het vergeten’, zegt Omar.
‘Hier’, zegt ze en ze haalt de mobiele telefoon uit de tas, ‘…we moeten bellen…’
‘Dat kan niet’, antwoordt Omar, ‘…Zwarte Valk heeft verboden contact te leggen voordat …’
‘Je hebt gelijk.’ Haar hand trilt en ze laat het mobieltje vallen. Zonder erbij na te denken wil zij het pakken. Ze grabbelt in de schoot van Omar, voelt iets hards tussen zijn benen maar het is niet het mobieltje.
‘ Wat is …?’
Ze zet de auto in de berm. Ze kijkt Omar vragend aan.
‘Het spijt me’, zegt Omar, ‘maar ik voel voor je, al heel lang, het mag niet, maar…Weet je, dit is onze kans … laten we…’
Voordat ze beseft wat er gebeurt kust Omar haar. Daarna nog een keer en nu langer.
Waarom verzet zij zich niet als Omar met zijn tong doordringt in haar mond, op zoek naar haar tong? Ze weet niet hoe het kan, maar ze is nu maar met één ding bezig: verlangen naar hem, naar liefde, naar…Getoeter van automobilisten in de file haalt haar uit de roes. Ze vangt het laatste deel op van een boodschap uit de radio: ‘…staat het stil over vijf kilometer, de file is veroorzaakt door een losgebroken koe.’
‘Een koe, een koe. Stom beest!’ sputtert ze. Ze kijken elkaar met wijd open ogen aan. Dan barsten ze in lachen uit. Stralende ogen en blootgelachen witte tanden.
‘Dit is onze kans om te ontsnappen uit deze hel!’, roept Omar.
‘Maar hoe?’, vraagt zij zonder een antwoord te verwachten. Ze geeft richting aan en voegt de auto in de langzaam op gang komende file. Door de lachende gezichten van automobilisten beseft ze dat hun vrijage niet onopgemerkt is gebleven. Op de dashboardklok ziet ze de tijd. Het is 11.50 uur.
‘De aanslag gaat niet door. Allah zond die koe’, zegt ze.
‘We zien wel hoe…’, antwoordt Omar toch, dromerig voor zich uit kijkend.
‘Ja, we zien wel’, zegt zij. Ze is verbaasd hoe goed zij zich voelt. Als herboren.

Die middag lopen de boer en zijn zoon over het paadje tussen het weiland en de snelweg. Samen gaan ze bij het hek kijken.
‘Da’s ook wat…’, zegt de boer, ‘…had ik de grendel er niet goed opgedaan. Ja, dan ontsnapt Clara 24, ze was al zo onrustig.’
Wel drie keer controleert de boer het hek. Met een extra hangslot maakt hij het vast aan de paal. Hoofdschuddend zegt hij:
‘Had ik dat vanmorgen maar gedaan jongen.’


Zie ook: http://www.trouw.nl/meer
onder
'Mijn beter ik'
je kunt meedoen aan de Publieksprijs

Schrijver: George Knottnerus en Kary Kepla
Inzender: George Knottnerus, 14 december 2008


Geplaatst in de categorie: actualiteit

3.9 met 15 stemmen 424



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Mariek
Datum:
30 december 2008
Email:
m.knottneruslegerdesheils.nl
Gefeliciteerd met de publieksprijs van Trouw afgelopen zaterdag (27-12-2008)
Een terechte publiekswinnaar!!
Naam:
Franciscus
Datum:
15 december 2008
Spannend verhaal. Leest lekker snel weg

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)