Trouwjurk passen
Zaterdagmiddag 25 maart 2006, het is 14.30, de telefoon gaat.
Het is Marloes die vraagt of ik ook nog meega, in eerste instantie ben ik vergeten waar het om gaat maar dan schiet het me weer te binnen.
We zouden naar Groningen gaan om haar trouwjurk passend te maken, ik was het tot mijn grote schande vergeten. Natuurlijk ga ik mee, mijn dochter gaat haar trouwjurk passen, daar hoor ik bij te zijn.
De rolstoel moet wel mee want het is nog een mooi eindje lopen in de stad.
Eerst moet ik zelf nog snel naar Veendam om mijn eigen kleren op te halen, de rok is gekomen daar is over gebeld, maar ik moet nog een jasje uitzoeken. Dus in de auto naar de damesmodezaak, het is druk maar gelukkig hoef ik niet alles meer te passen, een jasje is vrij snel gevonden, die kan ik zo in de winkel wel even passen, het zit goed dus naar de kassa, het is 14.50 uur.
In de auto naar Eric en Marloes, rolstoel overpakken en dan gaan we richting stad, de schoonmoeder van Marloes en een nicht gaan ook mee.
Groningen Oosterpoort parkeergarage en dan lopen we richting bruidswinkel, ik in de rolstoel want lopen gaat niet zo best.
16.00 uur we zijn er, er klinkt een stem, ik hoor mevr. Oost, nee ze bedoelen mij niet maar mijn dochter die gaat trouwen.
Ik loop even met haar mee naar achteren maar er is niet zoveel ruimte dus besluit ik plaats te nemen in de zaak en me te laten verrassen.
Er gaat van alles door mij heen, het is in mijn hoofd een warboel van gedachten, maar één gedachte komt steeds weer hoe zal zij er straks uitzien, mijn dochter die gaat trouwen, emoties wellen op.
Waar zijn al die jaren gebleven vanaf haar geboorte tot nu, ik weet het niet, 25 jaar later staan we nu hier in deze bruidsmodezaak, alsof tijd niet bestaat.
Wat is er niet allemaal aan deze dag vooraf gegaan, een mensenleven hield op.
Ik had nog graag even met haar gesproken nu op dit moment, om raad gevraagd. Mijn moeder, ja ik mis haar, ik had haar er heel graag bij gehad en ik weet Marloes zelf ook, want die twee hadden iets bijzonders samen.
En dan ineens staat ze er, mijn dochter in haar trouwjurk, wat is ze mooi.
Tranen lopen uit mijn ogen, ik sta op en geef haar een zoen en zeg haar dat ik haar mooi vind.
Moeders vinden hun eigen baby’s altijd de mooiste, zo zal het met bruiden ook wel zijn.
Ter afsluiting drinken we nog even iets in een restaurantje in Gronningen en laat ik mijn gedachten gaan.
Je moeder Meta Anna
hotmail.comGeplaatst in de categorie: huwelijk
huwelijk
627
Geef je reactie op deze inzending: