verscheurd
Met tranen in mijn neus en ogen val ik bijna van uitputting in slaap. We hebben al genoeg kwetsende dingen gezegd. Je ligt naast me met je sterke lichaam. Je hart ligt verspreid in stukjes over de vloer. Ik zoek de mijne nog.
Ik probeer uit te leggen. Je snapt het niet, je kan alleen maar huilen met woorden die uitdrukken hoe ik je gekwetst heb. Ik kan alleen maar zeggen dat ik het niet meer weet. Ik wil geen ruzie, ik wil je niet kwijt.
Ik wil opgeven. Ik kan niet meer omgaan met verscheurende vragen.
Je luistert en zegt niet dat ik moet gaan. Je zegt niet dat ik alles heb kapotgemaakt. De stilte hamert op mijn hoofd. 2 Wanhopige mensen liggen samen in 1 bed.
De volgende dag ben je weer steen die met bloedend hart weg wil gaan, maar het nog steeds niet kan.
Ik huil nog een keertje, je zegt dat ik moet bellen.
Geplaatst in de categorie: verdriet