Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

verscheurd

Met tranen in mijn neus en ogen val ik bijna van uitputting in slaap. We hebben al genoeg kwetsende dingen gezegd. Je ligt naast me met je sterke lichaam. Je hart ligt verspreid in stukjes over de vloer. Ik zoek de mijne nog.
Ik probeer uit te leggen. Je snapt het niet, je kan alleen maar huilen met woorden die uitdrukken hoe ik je gekwetst heb. Ik kan alleen maar zeggen dat ik het niet meer weet. Ik wil geen ruzie, ik wil je niet kwijt.
Ik wil opgeven. Ik kan niet meer omgaan met verscheurende vragen.
Je luistert en zegt niet dat ik moet gaan. Je zegt niet dat ik alles heb kapotgemaakt. De stilte hamert op mijn hoofd. 2 Wanhopige mensen liggen samen in 1 bed.
De volgende dag ben je weer steen die met bloedend hart weg wil gaan, maar het nog steeds niet kan.
Ik huil nog een keertje, je zegt dat ik moet bellen.

Schrijver: Sterre, 26 oktober 2001


Geplaatst in de categorie: verdriet

2.3 met 9 stemmen 1.551



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)