Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De lyrische libel

(voor Ida Gerhardt)

Haar woorden zijn mij even lief als de sabra's (vooral in vloeibare vorm) in het Beloofde Land Kanaän, zij zwemmen als de grote vissen in het Meer van Galilea of zij stralen in de zon als de anemonen op de berghelling, vaak zijn het de kleurige koralen bij Eilat of ook de berg Horeb in donkergrijze wolken. Raar, er bloeit in Holland maar een akelei in heel het rijk van de dichtkunst, fraai, want een tweede zul je er niet vinden, die zo adembenemend geurt, zo intens.

Toen Frederik van Eeden het leven droomde als een groot, groen bos, moet hij verwacht hebben wat Ida creëerde als een vruchtbaar woud tussen de dorre vlakten van haar leven. Hij zou er wat graag gewandeld hebben! net zo als de duizenden toeristen, al moet het van mijn hart dat het in wezen bedevaartgangers zijn, haar bidkapellen vormen onherroepelijk een zeldzame kathedraal. Mooier dan de Sint Pieter of de werken van Michelangelo! Daar kan geen moeder en geen bitter lijden tegenop!

Haar ziel ligt in verzen opgeschreven. Gegeven, wat heeft zij gegeven! Laat wat overbleef genoeg zijn voor een overwinningsfeest, al is het op de klanken van Satie, drink uw wijn, drink uw dure wijn. Wij klinken, klinken met u mee. Wanneer de zonsondergang achter haar zal liggen en dat ligt het, vrees dan niets, want op Lesbos wordt een nieuw kind geboren, een dolblij dolfijntje. Geheel anders dan de oude vrouw die ik een keer heb zien lopen in de tuin van het Lioba-klooster te Egmond-Binnen.

Schrijver: Joanan Rutgers, 23 juli 2009


Geplaatst in de categorie: literatuur

3.0 met 1 stemmen 180



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)