Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

In het British Museum

In dat grote British Museum groeide Rimbauds verlangen naar de eeuwigheid op aarde.
Keizer Theodorus kruipt op een geheimzinnige wijze in zijn huid. Terwijl hij nipte van een fles oude absint, boog hij zijn hoofd alsmaar verder in de boeken van de leeszaal. Omstanders roken de geur van alcohol en tabak, vermengd met zoete hasj.
De zaal verstilde nog meer, weerde zich minachtend af. Maar hij versmolt met de letters, terwijl zij ertegenaan botsten. Hij likte de letters als een lolly, hij zoog ze op, terwijl zij de letters bekeken als de griezelige mummies in hun vitrines. Hij zag de beroemde handschriften en hij bekeek dit vol eerbied en liefde, alsof het allemaal stuk voor stuk liefdesbrieven voor hem waren.
Tagore, wat deed hij? Arthur ging de poort door, maar welke poort in zichzelf? Naar Egyptische zielen, naar mystieke zielen, welke magiër keerde zich in hem, gaf hij de ruimte?
Hij is een raadsel voor zichzelf, laat staan voor ons. Er kan maar Eén zijn, die hem betoverd heeft. Uit pure genade. Voorgoed voorbij de minachting over zichzelf. Islamitische vrouwen gaven hem een geestelijke geborgenheid en vrede. Zij wisten dat hij een kind van de Koran was, immers, dat had zijn vader ooit vertaald en bovenal zocht hij zijn vader via Allah! Hij bleef in baqa'. Heka vertoefde in zijn hart en rond zijn blauwe ogen troonden de wonderlijke ibissen. Hier zag hij de vele mummies uit het land rond de Nijl! Mystiek Egypte! Voort ging de Londense zielenstrijd! De brug ging naar beneden! Alles is reeds, ook al geeft men er woorden aan, alles was reeds.

Hij ging de brug naar het aardse leven over. Pure eenwording met God en de mensen. Later in Wenen was hij tot op het bot vermagerd met de tyfus in zijn lijf en alweer zwalkend door de statige straten, waar hij er meer en meer ging uitzien als een waarzegger uit Afrika, als een krijger uit de oertijd. Onder zijn haveloze gestalte bevond zich een koninklijke pauw, een Egyptische god uit Luxor, maar tevens een trotse gorilla, een wijze mensaap. Kijk, opeens zag hij de dingen in het groot en bleek de poëzie een onbenullig tijdverdrijf in het licht van de miljarden oude geschiedenis.
De oorsprongen trokken al danig aan hem. Hij trok naar de oudste grotbewoners, immers, alle lagen verdwenen in hem, ook al in Frankrijk waren oude grotten zijn beminde voorvaderen.
En Wenen stortte ineen voor hem, al die pracht was werkelijk om te wenen. Hier schudde zij haar zwarte rok omhoog en hier liet zij het zwart over het zwart zien en hij, hij kon haar wurghanden niet weerstaan, haar slechtheid bekoorde hem. Dacht zij.
Maar Wenen had een laag i.q. Hij bedelde slechts om alle soorten van afwijzing, een cultus voorbij de grenzen van de rede. Hij bleef zichzelf tussen al die anderen in hem. Arthur Mozart!
Hij heeft ook te Limasol relaxed gelegen in de zon en gezwommen in de Middellandse Zee, warm vlees gegeten en sterke drank gedronken op de meest woeste, maar idyllische plekken van het Cyprische natuurschoon. Hier op Cyprus heeft hij behoorlijk gebrast, als een tijger die zijn prooi verslindt. Hij brak de illusies, de bannen, de misverstanden. Zijn vader had geen macht over hem, ook al zat dat in zijn hoofd en ook al zag hij bij het minst geringste overal totalitaire, autoritaire vaders, klootzakken, die hem konden maken of breken. Die macht gaf hij aan de buitenwereld, nu verbrak hij dat.
Ruzies verbraken zijn angst voor afhankelijkheid, voor binding, verblinding. Op de berg Troodos bouwde hij aan een groot huis, in de schaduw van een muur dronk hij lauwe wijn en dacht hij soms terug aan de straten van Parijs en Londen en de vele, vele cafés.
Hij kon de druk van de denkende mensen niet meer aan, liever verdween hij in de stille vormen van de natuur. Hij zat in zijn gouden piramide op een pentagram van kwikzilver. Ik neem aan dat ik hem zag zitten aan de andere kant van het nachtelijk vuur, toen ik een diepe trance bereikte via vuurwater en een kring vol jonge wilden, niet ver, niet ver bij hem vandaan.
Mijn mooiste souvenir van Cyprus, ons eiland.

Schrijver: Joanan Rutgers, 4 november 2009


Geplaatst in de categorie: idool

4.4 met 5 stemmen 380



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
22 juni 2016
Voorgelezen door de schrijver:
www.youtube.com/watch?v=2lZkC2zISQY

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)